Z każdym, na nowo odkrytym obrazem Zdzisława Beksińskiego, kompletuję tajemnicza układankę jego psychiki, każdy nowy obraz, to kolejny brakujący element. Dla mnie osobiście sztuka Beksińskiego to akt głębokiej introspekcji, przyglądania się sobie, własnym myślom odbitym w zwierciadle świata, to jak podróż w tajemniczy labirynt z licznymi pokojami, korytarzami, skarbami. W jego bogatym dorobku twórczym są obrazy zarówno dobre, jak i nieco gorsze, wręcz słabe. Ale są też prace arcygenialne. I to czyni z Beksińskiego jednego z największych malarzy XX wieku. Wbrew temu, co o nim sądzi wciąż wielu krytyków sztuki i artystów.