Stefan Żeromski zaczął pisać „Dzienniki” w 1882 roku, w wieku 18 lat. Prowadził je do 1891 roku. Nie planował przeznaczać ich do druku. Zostały opublikowane po śmierci autora, w latach 1953-1956 stając się wydarzeniem literackim. Przez wielu krytyków są uważane za utwór ujawniający największe i najpiękniejsze strony pisarstwa Stefana Żeromskiego. Stanowią źródło wiadomości o życiu pisarza, jego pierwszych krokach w tym zawodzie oraz obyczajowości w ziemiańskich i szlacheckich dworach, gdzie Stefan Żeromski pracował jako korepetytor.