یکی از بزرگ‌ترین مشکلات افغانستان پس از خروج نیروهای شوروی سابق از این کشور و جنگ داخلی و روی کار آمدن طالبان ازبین‌رفتن زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی در این کشور بود.

با حمله آمریکا و متحدانش به افغانستان در ابتدای قرن اخیر میلادی و شکست امارت اسلامی طالبان برای بیست سال یکی از مهم‌ترین زمینه‌های سرمایه‌گذاری جامعه جهانی ایجاد زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی بود. تربیت پزشکان متخصص، ایجاد مراکز درمانی و کادر درمان آموزش‌دیده، جلب اعتماد عمومی به علم پزشکی به‌خصوص در میان زنان در نواحی دوردست و آموزش فرهنگی گسترده برای قانع کردن مردم به حضور در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی به‌جای استفاده از روش‌های سنتی تلاشی بود که تا تسلط مجدد طالبان، سطح سلامت عمومی در افغانستان را بهبود چشمگیری بخشید.

حالا گروه طالبان مجدداً در افغانستان روی کار آمده‌اند گروهی که در آغاز اشغال افغانستان توسط ایشان نخستین اخبار نگران‌کننده از حوزه بهداشت و درمان منتشر شد. سازمان جهانی بهداشت طی ماه نخست روی کار آمدن طالبان درباره شرایط نامساعد بهداشت و درمان در افغانستان هشدار داد. مقام‌های این سازمان گفتند حدود ۹۰ درصد از ۲۳۰۰ مرکز درمانی و بهداشتی در سراسر افغانستان ممکن است به‌زودی تعطیل شوند.

اما این سازمان گفت شاید بتواند با تأمین منابع مالی، تجهیزات و لوازم موردنیاز حدود ۵۰۰ مرکز بهداشتی در افغانستان کمی از شدت این بحران انسانی بکاهد. برای کشوری با بیش از ۳۵ میلیون نفر جمعیت وجود تنها ۵۰۰ مرکز درمانی که توان سرویس‌دهی به بیماران را داشته باشند، خود خبر از فاجعه می‌دهد.