Zdarza się, że przypadkowe spotkanie z osobą, wydarzeniem albo dziełem sztuki pobudzi do wielu skojarzeń, zachęci do dalszych poszukiwań, budowania hipotez i szukania powiązań z już posiadanymi doświadczeniami i wiedzą. Taka też była historia powstania tego odcinka, który zaczął układać się w moich myślach wraz z oglądaniem rzeźb afrykańskiej grupy artystycznej tengenenge, o której wcześniej nie wiedziałem nic. Wiele wiedziałem natomiast o twórczości Pabla Picassa, a jego obraz, „Panny z Awinionu” przez wiele lat towarzyszył mi w codziennych błahych i istotnych sprawach – jego reprodukcję kupiłem i zawiesiłem na ścianie w swoim pokoju dawno temu, jeszcze w czasach szkoły średniej. Reprodukcja obrazu gdzieś się zapodziała, ale jego wspomnienie we mnie pozostało i połączyło się z rysami afrykańskich masek, esejami o sztuce Hanny Segal, obserwacjami Christophera Bollasa na temat roli obiektu przekształcającego i jego koncepcji znaczenia momentu estetycznego w powstawaniu naszej tożsamości. A skoro zaczął rodzić się odcinek o artystach i sztuce, to najlepszym komentatorem całości okazał się Marcel Proust i fragment jego powieści „W poszukiwaniu straconego czasu” - ten najbardziej znany i kojarzony z momentem zwrotnym w historii literatury – o smaku ciastka zwanego magdalenką.