حسن روحانی روز پنجشنبه (۴ اردیبهشت) از راه دور و از طریق ویدیو کنفرانس، ۴پروژه را در استان فارس افتتاح کرد. این پروژه‌ها که از آنها با عنوان طرح‌های ملی و زیربنایی اسم برده شده شامل یک مرکز تولید آلمینیوم، یک بیمارستان، یک ورزشگاه و فرودگاه شهرستان لامرد است.



پاسخ این پرسش را که یک ورزشگاه، یک بیمارستان ۱۲۴تخته و یک فرودگاه کوچک، چگونه می‌تواند طرح‌های ملی و زیربنایی باشند؟ بایستی در نیاز مفرط یک رژیم بحران‌زده و در بن‌بست، به‌عادی‌سازی جستجو کرد. در شرایطی که به‌اعتراف مهره‌ها و کارشناسانش، بحران ناشی از کشتار گستردهٔ کرونا رژیم را در خطیرترین و شکننده‌ترین مقطع حیاتش قرار داده است، شرایطی که موجب شده ایادی رژیم در همهٔ تریبونهای حکومتی از مجلس تا روزنامه‌ها و رسانه‌ها، مستمراً آژیر بکشند و نسبت به‌وضعیت به‌غایت انفجاری جامعه و سونامی ناشی از طغیان بیماری مرگبار کرونا طی روزهای اخیر هشدار بدهند.



پروپاگاند و سر و صدا، پیرامون ۴پروژهٔ معمولی در سطح یک شهرستان کوچک، بخشی از یک خط تبلیغاتی و پروپاگاندی فراگیر است؛ به‌طورهمزمان، شاهد پرتاب ماهواره توسط سپاه پاسداران بودیم که پاسدار سلامی سرکردهٔ سپاه آن را «آغاز شکل‌گیری یک قدرت جهانی» توصیف نمود و دستگاه تبلیغاتی رژیم نیز از آن با عناوین پرطمطراقی از قبیل «فضایی شدن سپاه»، «نگاه نظام از فضا به‌جهان» «حضور نظامی در فضا» و امثالهم... یاد کرد.



دستگاه ویروس‌یاب نمود دیگری از نیاز رژیم
با تشدید بحران کرونا که کشور را در آستانهٔ یک فاجعه ملی و سونامی عظیم انسانی و نظام ولایت را در یکی از خطرناکترین مراحل حیات خود قرار داده، رژیم درماندهٔ آخوندی آن‌چنان به‌تبلیغات و پروپاگاند برای منحرف کردن اذهان از این شرایط و امید دادن به‌نیروهای وحشت‌زده و در حال ریزش خود احساس نیاز می‌کند که به‌هر خس و خاشاکی برای قدرتمند و مسلط جلوه دادن خود می‌آویزد که گاه نتیجهٔ‌ آن، مضحکه‌هایی است که عالمگیر شده‌اند. یکی از این موارد، غوغاگری در مورد اختراع یک دستگاه کرونایاب بود که با سلام و صلوات بسیار توسط بالاترین سرکردگان سپاه از آن رونمایی شد و پاسدار سلامی سرکردهٔ حراف و تهی‌مغز سپاه بازیگر اول این نمایش، از آن به‌عنون یک پدیدهٔ شگفت‌انگیز علمی نام برد و ادعا کرد این دستگاه از فاصلهٔ ۱۰۰متری و در ۵ثانیه، وجود ویروس کرونا را تشخیص می‌دهد! قضیه آن قدر مفتضح بود که وزارت بهداشت و درمان رژیم بلافاصله اطلاعیه داد و از آن تبری جست.



سرکردگان سپاه چندی پیش همین دستگاه را به‌عنوان سوخت‌یاب در خودروهایی که سوخت قاچاق حمل می‌کردند، معرفی نموده بودند که البته در آن زمینه هم هیچ کارآیی نداشت! بعد کاشف به‌عمل آمد که این قوطی شعبده را یک کلاهبردار انگلیسی که در حال حاضر به‌جرم کلاهبرداری در زندان به‌سر می‌برد، به‌قیمت گزاف به‌پاسداران ابله قالب کرده است!



بهای سنگین سیاسی و اجتماعی این نمایشها
داستان کمیک این ویروس یاب از جهتی و موشک‌پرانی و افتتاح پروژه‌های پیش‌پا افتاده، تحت عنوان طرح‌های ملی و زیربنایی از جهاتی دیگر، موقعیت به‌شدت بحرانی و شکنندهٔ رژیم و نیاز مفرطش برای سرپوش گذاشتن بر این واقعیت را نمایان می‌کند. به‌خصوص پس از این موشک‌پرانی شاهد موجی از محکومیت‌های بین‌المللی علیه رژیم هستیم. به‌دنبال آمریکا و موضع‌گیری بالاترین مقام‌های دولت آمریکا که اقدام رژیم را نقض قطعنامهٔ ۲۲۳۱ شورای امنیت دانستند... اکنون مقامات دولت آلمان و دولت فرانسه نیز به‌دولت آمریکا پیوسته و رژیم را محکوم کرده‌اند. به‌این ترتیب قابل پیش‌بینی است که این موضوع در اجلاس شورای امنیت مطرح شود و راه به‌یک محکومیت جدید ببرد. بسیار بعید است که رژیم هنگام تصمیم‌گیری در مورد این ماهواره‌پرانی و شاخ و شانه کشیدن موشکی، از بازتابها و عواقب سیاسی آن غافل بوده باشد، کما این‌که این اقدام، تمام تلاشها و تبلیغات رژیم و لابی‌هایش علیه تحریم‌ها و این‌که گویا این تحریم‌ها مانع از اقدامات مؤثر در مقابله با اپیدمی مرگبار کرونا می‌باشد را به‌باد فنا داده است. سخنگوی وزارت‌خارجه آمریکا این تناقض را به‌سادگی چنین بیان کرد که «آنها دائماً درخواست لغو تحریم‌ها را تکرار می‌کنند اما «درست در همان زمان که اصرار دارند لطفاً به‌ما اعتماد کنید و تحریم‌ها را بردارید، موشک پرتاب می‌کنند».



سود ناچیز و بهای سنگین
هم‌چنین آخوندهای حاکم و پاسدارا نشان باید این تناقض را به‌مردم جواب بدهند که چرا هنگامی که پای تأمین نیازهای مردم، پرداخت حقوق کارگران و زحمتکشان و اختصاص دارو و امکانات درمانی برای بیماران کرونایی به‌میان می‌آید، روضهٔ نداریم و نمی‌توانیم می‌خوانند،‌ اما در تأمین هزینه‌های میلیاردی نمایشهای موشکی و ماهواره‌یی، هم‌چون تأمین بودجهٔ مزدوران و آدمکشان برون‌مرزی خود، از بشار اسد جلاد سوریه تا حزب‌الشیطان لبنان و تا حشدالشعبی عراق، بی‌نهایت دست و دلبازند؟



تردیدی نیست که رژیم از واکنش اجتماعی نمایش موشکی و ماهواره‌ایش و خشم و کینی که این اقدام در مردم به‌جان آمده و کرونازده برمی‌انگیزد خبر دارد، اما پرداخت این بها را، هم‌چون بهای سنگین سیاسی در عرصهٔ بین‌المللی به‌جان خریده تا به‌خیال خود یک چیز را به‌دست بیاورد؛ این‌که خود را فرای بحران موجود و مسلط بر اوضاع و اوضاع را نیز عادی جلوه دهد و به‌خصوص در این رابطه به‌نیروهای هراسان و کرونازدهٔ خود قوت قلب و روحیه بدهد. اما در این مورد نیز مرتکب یک اشتباه مهلک دیگر شده است. سود اندک و ناپایدار این اقدام، به‌هیچ‌وجه با بهای سنگین سیاسی و اجتماعی آن، برابری نمی‌کند. آنچه که نقداً در برابر رژیم و روی میزش قرار دارد، سونامی کرونا طی هفته‌های‌ آتی و متعاقب آن کمبود و قحطی مواد غذایی است. آیا نظام ولایت با این نمایشها، می‌تواند از این مهلکه، از شورش ارتش گرسنگان، از قیام مردم به‌جان آمده و از سرنگونی جان به‌در ببرد؟