امروز ایران، سراسر خروش و فریاد بود. معلمان به‌طور سراسری در ۵۳شهر و ۲۲استان کشور در اعتراض به به‌کمبود حقوقها، گرانی سرسام آور، وضعیت غیرقابل تحمل معیشتی، تجمع و تظاهرات کردند. آنها شعار می‌دادند: «معلم زندانی آزاد باید گردد». نیروهای سراسیمهٔ خامنه‌ای با وحشیگری به‌معلمان معترض یورش بردند؛ اما معلمان که عکس شهیدان آبان۹۸ را در دست داشتند در برابر مزدوران ایستادند. هجوم مزدوران نه‌تنها فریاد معلمان محروم در تهران را خاموش نکرد، بلکه آنها را که شعار می‌دادند «معلم قیام کن از حق خود دفاع کن» مصمم‌تر ساخت.

همزمان بامعلمان، کشاورزان محروم اصفهان نیز برای سومین روز، در بستر خشک زاینده‌رود تحصن و راهپیمایی کردند و نسبت به غارت حقابه‌شان توسط مافیای آب خامنه‌ای، شعار دادند. روز قبل نیز کارگران محروم ایران خودرو در مشهد در اعتراض به‌استثمار و دزدیده شدن دسترنج‌شان توسط عوامل رژیم راهپیمایی کرده و خطاب به کارگزاران رژیم شعار می‌دادند: «کارگر داره له میشه؛ مدیر پولدارتر میشه!».

تنها طی هفتهٔ گذشته حدود ۳۰ تجمع، حرکت اعتراضی و تظاهرات توسط اقشار به‌جان آمدهٔ میهنمان، علیه رژیم برگزار شد. اقشاری که اکنون جملگی چند بار زیر خط فقر هستند و در برابر دشمن مشترک، یعنی رژیم آخوندی بیش از همیشه متحد و همراه شده‌اند.



این در حالیست که خامنه‌ای با پرداخت بهای کلان، با حذف و جراحی خودی‌های نظام، رئیسی جلاد را بر مسند ریاست‌جمهوری گمارد تا هم با افزایش جو سرکوب جامعه را خاموش و خطر قیامی فراگیر را کم کند؛ هم با دروغ‌درمانی این‌طور وانمود کند که گویا رئیسی بحران اقتصادی و معیشت را حل خواهد کرد. اما اکنون در صدمین روز روی کار آمدن رئیسی جلاد، هم از درون نظام، در مجلس ارتجاع و رسانه‌های رژیم به او می‌تازند و وعده‌های تو خالی‌اش رسوا می‌کنند؛ هم در سطح جامعه حرکتهای اعتراضی اقشار، که همواره زمینه‌ساز قیامهای بزرگ و آتشین بوده، در حال گسترش است؛ این‌گونه خامنه‌ای هم در خاموش کردن جامعه شکست خورد، هم وعده‌درمانی‌اش بی‌اثر شده است.

خامنه‌ای و رئیسی می‌دانند به‌خاطر واقعیت جامعه، یعنی گستردگی فقر، فلاکت، گرسنگی و گرانی و... اعتراض اقشار نه‌تنها فروکش نخواهد کرد، بلکه روزبه‌روز گسترده‌تر و رادیکال‌تر هم خواهد شد.

آنها دو راه دارند: یا سرکوب کنند؛ که می‌دانند پیآمد آن رادیکالیسم بیشتر اعتراضها خواهد بود که برایشان بسیار خطرناک است. یا باید دندان روی جگر بگذارند که پیآمد آن فراگیر شدن هر چه بیشتر اعتراض اقشار و زمینه‌سازی سلسله قیامها خواهد بود. به‌ویژه در شرایطی که به قول روزنامهٔ حکومتی مستقل «دشمنی هم هست که برای حرکت گسل‌های اجتماعی لحظه‌شماری و برنامه‌ریزی می‌کند» و «در تلاشند تا به‌نارضایتی‌های اجتماعی دامن بزنند و گسل‌ها را به‌صورت اغتشاش‌... به‌حرکت در‌آورند» (۱۵ آبان).

این همان بن‌بست سرنگونی خامنه‌ای و رژیم ولایت فقیه است. به‌دلیل همین بن‌بست کابوس قیام همواره در برابر رژیم قرار دارد و هر لحظه منتظر فوران آن هستند.