پس از تشکیل سازمان مجاهدین خلق ایران در سال ۱۳۴۴ محمد حنیف نژاد تربیت کادرها و رهبران ذیصلاح را در اولویت اول قرار داد. او همچنین به تدوین ایدئولوژی و استراتژی سازمان مجاهدین خلق ایران پرداخت. تدوین استراتژی سازمان مجاهدین خلق ایران توسط یک گروه ۱۶ نفره در چهار گروه چهار نفره و با نظارت شخص محمد حنیف نژاد از اوایل سال ۱۳۴۸ آغاز گشت. پس از حدود ۸ ماه بررسی و کار شبانه روزی، استراتژی سازمان مشخص و بصورت بندهایی عرضه شد. این بندها چنین بودند:
1- حكومت شاه ، بوروژازی کمپرادور‌ (وابسته) به شمار می‌رود. پیش از سال۱۳۴۲ یعنی پیش از اصلاحات ارضی، طبقه حاكم درايران ، بورژوا- ملاک بود. يعني تلفيقي از بورژوازي وفئوداليزم در حاکمیت وجود داشت. پس از انقلاب سفید و آغاز اصلاحات ارضی، بافت جامعه ایران و حاکمیت آن به سمت بورژوازی کمپرادور حرکت کرد.
2- رژیم شاه، یک رژیم پلیسی -نظامی است. بنابراین بر جامعه نیز یک فضای پلیسی – نظامی حاکم است. و سرکوب بر عهده نیروهای مخفی ساواک می‌باشد.( این موضوع ازین جهت حائز اهمیت بود که اگریک رژیم فرضا نظامی – پلیسی باشد، شیوه های مبارزه متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال رژیم خمینی یک رژیم نظامی محسوب می‌شود که سرکوب را با قهر علنی یعنی توسط سپاه پاسداران انجام می‌دهد)
3- شرایط عینی انقلاب آماده است. مشکل در شرایط ذهنی (رهبری و سازمان رهبری کننده) است.
4 – علت به صحنه نیامدن مردم، اختناق پلیسی است. پس باید به طلسم اختناق ضربه زد و آنرا با انجام عملیات دچار تزلزل کرده و به مردم جسارت داد.
5- جامعه ایران یک جامعه مذهبی است و در آن یک پتانسیل بالقوه‌ی مبارزاتی به دلیل فرهنگ مبارزاتی مذهبی وجود دارد.
6-تقدم استراتژی جنگ شهری بر جنگ روستایی
7- جنگ در روستا پس از شهر و یعنی پس از پاره شدن تور اختناق در شهر باید آغاز شود
8- در روستا باید به آزاد کردن منطقه و تشکیل ارتش آزادی بخش پرداخت
9- خصلت عملیات شهری باید ضد دیکتاتوری باشد. یعنی ضربه زدن به مظاهر سرکوب در راستای پاره کردن تور اختناق