بازسازی تشکیلات پس از ضربه یا عملگرایی
پس از ضربه سال ۱۳۵۰ بر تشکیلات سازمان مجاهدین خلق ایران دستور کاری که محمد حنیف نژاد شخصا دنبال می‌کرد سازماندهی مجدد و بازسازی تشکیلات و آمادگی مجدد بود. در مقابل و یا به موازات این خط برخی معتقد بودند که باید سریعتر دست به عمل بزنیم. محمد حنیف نژاد هر چند شخصا با خط اول موافق بود اما آنرا پذیرفت.
اولین طرح عملیاتی پس از دستگیری مجاهدین
اولین طرح عملیاتی پس دستگیری‌ها طرحی برای آزادسازی زندانیانی بودکه در ضربه ۱۳۵۰ دستگیر شده بودند. در این طرح قرار بود شهرام پهلوی نیا فرزند اشرف پهلوی ربوده شده و ربایندگان از شاه بخواهند در مقابل آزادی او، زندانیان مجاهد را آزاد کند. برآورد طراحان این بودکه شاه در آستانه‌ی جشن‌های ۲۵۰۰ ساله نمی‌تواند چنین بحرانی را بپذیرد و به این خواسته تن خواهد داد. ضمن اینکه اعضاء خانوده سلطنتی برای او جایگاه بالایی داشته و حاضر بود هر بهایی را بخاطر آنها بپردازد.عملیات پس از شناسایی و طراحی جزئیات به مرحله اجرا درآمد. اما در صحنه با مشکلاتی مواجه شد که شکست خورده و ناتمام ماند.
مجاهدین و عملیات دکل
طرح دیگری در دستور کار قرار گرفت که به عملیات دکل معروف شد.
در قسمت پیشین توضیح داده شد که حکومت شاهنشاهی در سلسله جشن‌هایی به نام جشن‌های ۲۵۰۰ ساله قصد داشت قدرت خود را در برابر نمایندگان نزدیک به ۱۰۰ کشور به نمایش گذاشته و حاکمیتش را تثبیت کند. به همین دلیل به پیشنهاد یکی از کسانی که در ارتباط با سازمان قرار داشت، تصمیم بر این گرفته شد که با منفجر کردن دکل برق تهران، درست در لحظه‌ی برگزاری جشن‌ها آنرا با اختلال مواجه سازند.
عملیات دکل ناتمام مانده و مجاهدین دستگیر شدند
این عملیات نیز بدلیل مشکلی غیرقابل پیش‌بینی با شکست مواجه شد. سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران درست یک شب قبل و دقیقا با همین طرح وارد عمل شده بود. با این تفاوت که مواد منفجره‌ی آنها نتوانسته بود دکل را منهدم کند و تنها به هشیار شدن نیروهای امنیتی منجر شده بود. به این ترتیب وقتی گروه عملیاتی سازمان مجاهدین خلق در صحنه حاضر گشت، در کمین نیروهای امنیتی افتاده و دستگیر شد.