آتش قیام در هفتمین شب خیزی دیگر، به سمت مرکز میهن برداشت و این بار در یزدان‌شهر اصفهان هم شعله کشید. بختیاریهای دلاور یزدان‌شهر در حمایت از هموطنان به‌پاخاسته خود در خوزستان شعار «خوزستان حمایتت می‌کنیم» و شعار «توپ تانک فشفشه، خامنه‌ای کشته شه» سر دادند.

خوزستان نیز هم‌چنان سراسر متلاطم بود و اگر چه رژیم برای جلوگیری از انتشار خبرهای انگیزانندهٔ آن، خط اینترنت را بسته بود، اما خبرهایی که به‌هرحال می‌رسید، حاکی از گسترش و بالا‌گرفتن خروش و خیزش در شهرهای مختلف با شعارهای «مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه‌ای» بود. علاوه بر شهرهای جنوبی استان، در بهبهان مردم و جوانان در مناطق وسیعی از شهر با نیروهای سرکوبگر درگیر شدند و به جنگ و گریز پرداختند. در مسجد سلیمان نیز جوانان شورشگر با شعار «اتحاد اتحاد، بختیاری با عرب» به خیابان‌ها ریختند و نشان دادند که در برابر دشمن مشترک، همهٔ مردم ایران از فارس و عرب و بختیاری و لر و ترک و غیره در یک سنگر واحدند.



تقریباً همهٔ شهرهای خوزستان تبدار، از سوسنگرد کانون شورش و قیام تا دیگر شهرهای جنوبی استان، هم‌چون ماهشهر و گناوه تا ایذه و بهبهان در شمال استان، هر کدام کانون شورش و درگیری با مزدوران اعزامی خامنه‌ای بودند. حتی فرستادن گله‌های وحشی بسیجی و پاسدار از تهران نیز کارساز نشد. ورود ایذهٔ قهرمان با جوانان شورشی‌اش که با پوشاندن صورتها، دلیر و شجاع لابلای گازهای اشک‌آور می‌دویدند و به‌سمت مزدوران سنگ و کوکتل پرتاب می‌کردند، یک کیفیت جدید در شب ششم قیام بود. سوسنگرد که پیشتاز ایستادگی و نبرد ۶روزه بود، باز هم درخشید و قرق شهر توسط مزدوران و خودروهای ضدشورش نتوانست مانع هجوم سنگین شبانهٔ جوانان به آنها شود؛ جوانان ضمن جنگ و گریز شعار می‌دادند: «می‌دانیم با تیر و تفنگ با ما مقابله می‌کنید، اما مردن و شهادت در راه آزادی آرزوی ماست»؛ و این مزدوران خامنه‌ای بودند که زیر رگبار سنگ و کوکتل آنها مجبور به عقب‌نشینی از مناطق زیادی از شهر شدند.



طی ۶روز گذشته قیام مراحل و گامهای مشخصی را طی کرد:

- در ۳روز اول خیزش بدون شعارهای سیاسی و با خواست آب بود.

- در گام بعد به شعارهای «مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه‌ای» رسید و از خواست صنفی به مدار سیاسی با خواست سرنگونی بالغ شد.

- حضور گستردهٔ نیروهای سرکوبگر و یکان ویژه نتوانست خیزش مردم را فروبنشاند، بالعکس حضور مزدوران خشم و خروش مردم را مضاعف کرد و جوانان با کوکتل به مزدوران حمله کردند.

- قیام به‌سرعت به تمامی استان خوزستان گسترش یافت و از آنجا به خرم‌آباد، تهران و کرج و یزدانشهر سرایت کرد.

-استمرار، گسترش و تعمیق قیام طی ۷روز گذشته بازگشت‌ناپذیری شرایط را مهر کرد.

این گامها نشان می‌دهد جامعهٔ ایران یک گام کیفی از سرکوب (به‌عنوان نقطه اتکای اصلی رژیم برای بقا) عبور کرده و شرایط با شتابی بی‌مانند به سمت وضعیتی فراتر از قیام آبان۹۸ پیش می‌رود. وضعیتی که نویدبخش دگرگونی‌های بسیار بزرگ در سپهر سیاسی- اجتماعی ایران است.