اسفند ماه ۱۳۹۸، هنگامی که کانون شیوع بیماری کرونا شهر قم اعلام شد و عاملان آن طلاب چینی معرفی شدند، نماینده این شهر در مجلس شورای اسلامی اوضاع را بحرانی خواند و خواستار تعطیلی حرم حضرت معصومه شد.
آیت‌الله سعیدی، امام جمعه قم، در اعتراض به این درخواست، که با تایید مقام‌های بهداشتی کشور همراه بود، گفت: «ما حرم را دارالشفا می‌دانیم. دارالشفا یعنی مردم بیایند این‌جا و برای امراض روحی و جسمی شفا بگیرند. باید این‌جا باز باشد، باید مردم با قوت بیایند.»
در صورتی که در نخستین روزهای شیوع کرونا، حکومت پنهانکاری نمی‌کرد و قم را قرنطینه می‌کرد، می‌توانست شرایط دیگری را در زمینه کنترل همه‌گیری برای کشور رقم بزند؛ چنان که واردات به‌موقع واکسن می‌توانست جلو مرگ‌و‌میر مردم را بگیرد. اما رهبرجمهوری اسلامی تاکید کرد که به واکسن ساخت آمریکا و بریتانیا اعتماد ندارد و ورود آن به کشور ممنوع است.
برای تایید نظر آیت‌الله علی خامنه‌ای، معممان و مقام‌های نزدیک به حکومت به میدان آمدند تا با ترویج خرافات و استفاده از نفوذ مذهبی که بین اقشار همسو با حکومت و گروه‌های مذهبی داشتند، نظر او را به کرسی بنشانند. نتیجه این تلاش ایجاد دو دستگی در جامعه و فدا شدن سلامت عمومی برای مصلحت نظام شد.
ایران قرن بیست‌و‌یکم تحت حکومت شیعی، تشابه بسیاری با ایران یک قرن پیش در دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار و شیوع وبا دارد.
امیرکبیر در سال ۱۲۶۷ هجری قمری، دستور اجرای قرنطینه در مرز ایران و عراق را داد تا از شیوع بیماری وبا در کشور جلوگیری کند.
اما جهل و نادانی و شایعاتی که دعانویسان و رمالان پخش کردند باعث شد هنگام مراجعه ماموران به خانه‌ها برای مایه‌کوبی، مردم در آب‌انبارها پنهان شوند و يا از شهر خارج شوند.
آبله، وبا و قحطی در آن سال‌ها تلفات بسیاری در پی داشت. دعانویسان گفته بودند که زدن واکسن باعث ورود جن به خون می شود، و مردم را از همکاری با مسئولان واکسیناسیون بر حذر می‌داشتند.