توقف گفت‌و‌گوهای وین در ۲۰ اسفند خبر غیرمنتظره‌ای نبود. از زمانی که روسیه پس از تجاوز نظامی به اوکراین با سنگین‌ترین تحریم‌های غرب روبه‌رو شد، مشخص بود که گذر از دالان احیای برجام آسان نخواهد بود.
یک سال گفت‌و‌گوی کشورهای باقی‌مانده در برجام، به علاوه آمریکا، با ایران فعلا در خلاء باقی مانده است. ایران از اردیبهشت ۱۳۹۸، که تصمیم گرفت تعهدهای برجامی‌اش را کاهش دهد، بر سرعت برنامه هسته‌ای‌اش افزوده و اکنون بیش از هر زمانی به ساخت تسلیحات هسته‌ای نزدیک شده است.
یکی از موضوع‌هایی که گره در کار احیای برجام انداخته همین پیشرفت‌ برنامه هسته‌ای است. تولید اورانیوم فلزی و غنی‌سازی ۶۰ درصدی‌اش همان مرحله‌ای است که آمریکا و کشورهای اروپایی آن را گام مستقیم ایران به‌سوی بمب اتم می‌دانند.
ایران بارها گفته که برنامه هسته‌ای‌اش صلح‌آمیز است. اما شواهد حکایتی دیگر دارد. ایران دست‌کم تا پیش از سال ۱۳۸۲، برنامه مفصلی برای ساخت بمب اتم داشته است. کار روی فیوزهای انفجاری، کلاهک بمب و موشک‌هایی با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای فقط اتهام نیست. اسنادی که سازمان‌های اطلاعاتی از کامپیوتر سرقت‌شده یکی از مقام‌های تهران به دست آوردند اولین سندِ تلاش ایران برای ساخت بمب اتم بود. اما این پرونده یک بار در سال ۱۳۹۴ و در آستانه اجرای برجام، مختومه شد. ولی بر اساس اسنادی که بعدها بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر وقت اسرائیل، در سازمان ملل به آن‌ها اشاره کرد، ایران برنامه نظامی هسته‌ای‌اش را کنار نگذاشته و فقط به دنبال زمان مناسب است تا آن را برای عملیاتی کند.
این موارد و کشف اورانیوم با منشا انسانی در چهار سایت اعلام‌نشده به آژانس، آن هم زمانی که ایران مدعی همکاری کامل با آژانس بود، در نیت ایران تردید ایجاد می‌کند. همین موضوع‌ها مانعی سر راه احیای برجام شده بودند.
مانع دیگر خواسته ایران برای رفع تحریم از علی خامنه‌ای و سپاه پاسداران است، تحریم‌هایی که در دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ وضع شدند و لغوشان برای دولت بایدن بار حیثیتی دارد. سپاه پاسداران همچنان بانی بزرگ‌ترین درگیری‌ها و تنش‌ها در منطقه خاورمیانه است؛ از رود نیل تا تنگه باب‌المندب، هرجا که سپاه وارد شده، درگیری خونباری رخ داده و اکنون، دولت بایدن تحت فشار است که این نیرو را از فهرست تحریم‌های تروریستی خارج کند.