گردهمایی سالانهٔ مقاومت ایران، قرار است طی روزهای ۱۹، ۲۰ و ۲۱تیرماه امسال برگزار شود. این گردهمایی بی‌تردید یک رویداد تاریخی و یک سرفصل تعیین‌کننده در جریان مقاومت انقلابی مردم ایران خواهد بود؛ چرا که همهٔ معادلات را در سپهر سیاسی و اجتماعی ایران، به‌سود مردم ایران و مقاومت آزادی‌ستانشان و به‌زیان دشمن ضدبشری تغییر می‌دهد و روند قیام و سرنگونی را بیش‌از‌پیش شتاب می‌بخشد. این سخن یک پیشگویی نیست، بلکه یک ارزیابی است از پدیده‌یی رو به‌رشد و اعتلا که یک پا در گذشته و یک پا در آینده دارد.



این فرازی شکوهمند است از مسیری صعب و خونبار که طی ۴دههٔ گذشته پیموده شده، مسیری که سنگ به‌سنگ آن آغشته به‌پاکترین خونهاست و وجب به‌وجب آن با رنجها و فداکاریهای بی‌منتهای مجاهدان و مبارزان این میهن طی شده است.

گردهمایی۱۴۰۰، هجدهمین گردهمایی سالانه یا (آن چنان‌که در ادبیات سیاسی مقاومت ایران مشهور شده) هجدهمین کهکشان است که از سال۱۳۸۲، پس از درهم شکستن کودتای ننگین ۱۷ژوئن و همزمان با سالگرد آغاز مقاومت انقلابی مردم ایران، هر سال بلاانقطاع برگزار شده است. در این مسیر ۱۸ساله، گردهمایی۱۴۰۰، اگر چه تداوم گردهمایی‌های پیشین است، اما از هر لحاظ در شرایط ممتاز و کاملاً ویژه‌یی برگزار می‌شود که هم به‌لحاظ شرایط سیاسی اجتماعی ویژه و به‌کلی متفاوت میهنمان نسبت به‌همهٔ سالهای گذشته هم به‌خاطر وضعیت خاص رژیم و هم به‌خاطر موقعیت و جایگاه مجاهدین و مقاومت ایران، کاملاً متفاوت است. اشارهٔ مختصری به‌هر یک از این زمینه‌ها ضروری است.



جامعهٔ به‌شدت متلاطم و انفجاری
جامعهٔ ایران از انقلاب۵۷ به‌این سو، هیچ‌گاه این‌چنین متلاطم و این‌چنین آمادهٔ انفجار نبوده است. همه شاخصها و عقربه‌ها در محدودهٔ قرمز و به‌شدت بحرانی قرار دارند. از گرانی و تورم بهت‌آور ۳رقمی، که نتیجهٔ آن فرو غلتیدن بیش از ۸۰درصد مردم به‌زیر خط فقر است؛ تا فقر مطلق و گرسنگی ۳۰درصدی مردمی که قادر به‌تأمین نان بخور و نمیر خود نیستند؛ تا امواج پیاپی کرونا که تاکنون دست‌کم ۳۲۳هزار قربانی گرفته و بخش عمدهٔ خانواده را به‌داغ و درد و مصیبت مبتلا کرده، و تا مصیبت بی‌آبی و بی‌برقی که افزون بر همهٔ مصائب قبلی، به‌راستی زندگی مردم را به‌جهنمی غیرقابل تحمل تبدیل کرده و شرایط موجود از آستانهٔ تحمل مردم عبور کرده است. گواه این واقعیت، حرکتهای اعتراضی فزایندهٔ اقشار مختلف در شهرها و حتی روستاهای کشور است که شمار آنها گاه به‌دهها حرکت اعتراضی و اعتصاب در یک روز می‌رسد. حرکتهایی که مضمون آنها نفی و سرنگونی تمامیت دیکتاتوری حاکم است و این خواسته هنگامی که شبها پردهٔ تاریکی بر شهرها فرو می‌افتد و امنیتی نسبی برای شهروندان فراهم می‌آورد، خود را به‌صورت خروش شعارهای مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه‌ای نشان می‌دهد؛ فضایی که یادآور فضای سال۵۷ و آخرین ماههای حکومت شاه است.



از هم‌گسیختگی و بحران‌زدگی بی‌سابقهٔ رژیم
خلیفهٔ ارتجاع برای نجات کشتی درهم‌شکستهٔ رژیم از غرق در دریای طوفانی و متلاطم جامعهٔ ایران، تنها یک راه پیش روی خود می‌شناخت و آن، انقباض حداکثری با یک‌پایه کردن و سلاخی بخشی از نظام و گماردن سه مهرهٔ سیاه از آبروباخته‌ترین جنایتکاران و آدمخواران در رأس سه قوه، به‌عنوان آخرین فرصت و آخرین برگ ولی‌فقیه ارتجاع برای بقای نظام است.

پورابراهیمی رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس ارتجاع، تصریح کرد: «شرایط کشور به‌حدی مخاطره‌آمیز شده بود که اگر شخصی مانند رئیسی وارد نمی‌شد، نظام دچار بن‌بست می‌شد» (روزنامهٔ حکومتی رسالت ـ ۹تیر ۱۴۰۰)

آخوند گلپایگانی رئیس دفتر خامنه‌ای نیز در مراسم معارفهٔ آخوند اژه‌ای به‌صراحت گفت: «این نظام نعمتی است که ما باید با چنگ و دندان آن را نگهداریم». عبارتی که به‌وضوح بیانگر نهایت استیصال رژیمی است که در همهٔ زمینه‌ها به‌ته خط رسیده است.



شرایط ذهنی انقلاب در اوج آمادگی
در برابر آمادگی حداکثری شرایط عینی، شرایط ذهنی جامعهٔ ایران، یعنی رهبری انقلابی آن نیز در نهایت آمادگی به‌لحاظ داخلی و اجتماعی و سیاسی و بین‌المللی است و گردهمایی۱۴۰۰، کهکشانی با عنوان «آلترناتیو دمکراتیک، به‌سوی پیروزی» درخشان‌ترین گواه این ادعاست.

مجاهدین و مقاومت ایران پایگاه عظیم اجتماعی خود و حضور سازمان‌یافته‌اش را در جریان نمایش انتخابات رژیم به‌نمایش گذاشت؛ و همگان در سراسر جهان آن را در قالب ۱۲۰۰خبرنگار که از بیش از ۴۰۰شهر کشور با ارسال ۳۵۰۰کلیپ گزارش دادند، به‌چشم دیدند.

این تنها نمود بیرونی واقعیتی است که هر کس اندک آشنایی با جامعهٔ ایران داشته باشد، به‌آن گواهی می‌دهد. کماین‌که رژیم آخوندی بیش از همه و پیش از همه آن را دریافته است؛ واقعیتی که حتی در برخی رسانه‌های حکومتی نیز اجباراً بازتاب می‌یابد. از جمله خبرگزاری حکومتی موسوم به‌بسیج دانشجویی طی مقاله‌یی به‌تاریخ ۲۲خرداد ۱۴۰۰ سرآسیمه نسبت به‌موج روی آوردن جوانان به‌سوی مجاهدین هشدار داده و می‌نویسد: این «موج، نه به‌سوی کارخانه و جهش تولید، بلکه به‌سوی ساختار و تشکیلات خطرناک و پیچیدهٔ منافقین روانه شده و معلوم نیست با هزار و یک اقدام هم بتوان جلوی حرکت سیلاب‌وار آن را گرفت... همان دشمنی که یکدنده و خیره‌سرانه می‌گوید به‌کمتر از براندازی راضی نیست؛ همان دشمنی که بی‌پروا در شعارهایش از اسلحه و تفنگ غرنده سخن می‌گوید که باید به‌سمت سینهٔ (به گفتهٔ آنها) خائنین و عناصر نظام نشانه روند؛ بله این‌چنین دشمنی اکنون با فرصت‌طلبی تور خود را لابلای بافت شهر‌ها پهن کرده و جوانان را در ابعاد کلان به‌دام می‌اندازد؛ جوانانی که اگر طی ۸سال گذشته به‌آنها توجه می‌شد و سرخورده و ناراضی نبودند».



ویژگی‌ها و ابعاد کهکشان۱۴۰۰
اکنون کهکشان۱۴۰۰ فرصتی است که همین واقعیتهای جامعهٔ ایران که رژیم با «چنگ و دندان» سعی می‌کند از انظار مخفی کند، در برابر انظار مردم ایران و سراسر جهان نمایان شود.

در این گردهمایی که به‌راستی یک کهکشان عظیم سیاسی و اجتماعی است، از ۵۰هزار نقطه در ۱۰۵کشور جهان به‌مرکز این گردهمایی در اشرف۳ وصل خواهند شد. شخصیتهای سیاسی شامل ۲۵۰نماینده پارلمان از کشورهای اروپایی، کانادا و عربی، ۳۰سناتور و نماینده کنگره از آمریکا، ۳۰شخصیت برجسته آمریکایی، ۱۱نخست‌وزیر، ۵رئیس پارلمان و ۷۰وزیر پیشین از کشورهای مختلف دنیا امسال شرکت خواهند کرد. اشرف‌نشانها و یاران مقاومت هم متشکل از ۳۰۲ انجمن و جامعه ایرانی در اروپا، آمریکا و استرالیا می‌باشند.



هر یک از این اعداد، بیانگر توانمندی و اعتبار بی‌مانندی است که فراتر از توان بسیاری از دولتهای قدرتمند در کشورهای پیشرفته است. از آن میان تنها کافی است که بر ۳۰۲تشکل و انجمن هوادار که جمعیتهای انبوه ایرانیان در کشورهای مختلف جهان را سازماندهی و متشکل کرده، تأمل کنیم. پدیده‌یی که از یک‌سو بیانگر ریشه‌های عمیق اجتماعی مجاهدین در میان ایرانیان خارج از کشور است که طبعاً مابه‌ازای خود را در داخل ایران دارد و از سوی دیگر نوید آن است که در ایران آزاد فردا چگونه همهٔ استعدادها و نخبگان ایرانی که دل در گرو مردم و میهن خود دارند، به‌وطن باز می‌گردند و نقش شایستهٔ خود را در ساختن ایرانی آزاد و آباد و دمکراتیک ایفا می‌کنند.

نکته‌یی که در پایان بایستی بر آن تأکید کرد این است که این گردهمایی عظیم و درخشان از یک‌سو محصول و بیانگر این مرحله از مقاومت و تعادل‌قوای میان مردم ایران و رژیم است و از سوی دیگر قویاً تعادل موجود را باز هم بیشتر و عمیق‌تر به‌سود مردم ایران و انقلاب و به‌زیان دیکتاتوری فرتوت و رو به‌سقوط حاکم تغییر می‌دهد و روند سرنگونی را شتاب می‌بخشد.