روز پنجشنبه دوم بهمن آخوند روحانی در پنجشنبه شوهای هفتگی خود، افتتاح یک پالایشگاه را برای رویارویی با باند رقیب و تبلیغات برای برجام مغتنم شمرد و این پروژه را از ثمرات و دست‌آوردهای برجام و سیاست خارجی خود شمرد.

این در حالی است که به گفتهٔ باند خامنه‌ای «برجام مرده و بوی گند آن مردم را آزرده کرده» (کریمی قدوسی-مجلس ارتجاع-۳۰دی)، از سوی دیگر آخوند رئیسی، رئیس قضاییه خامنه‌ای با اشاره به علامت دادنهای روحانی به دولت جدید آمریکا برای مذاکره، بر دهانش کوبید که: «اشتباه و خطا می‌کنند آنهایی که فکر می‌کنند با مذاکره مشکلات نظام حل می‌شود. به هیچ عنوان مشکلات نظام را مذاکره حل نمی‌کند!» (۲بهمن)؛ اما روحانی هم که می‌داند تحریم‌ها کمر نظام را شکسته و کفگیر به ته دیگ خزانهٔ نظام خورده، کوتاه نیآمد و پاسخ داد: «بد زبانها بدانند سیاست خارجی چقدر نقش دارد!» (۲بهمن).



ویروس کشندهٔ جنگ‌وجدال و کشمکش بر سر مذاکره یا عدم مذاکره، به تمام پیکرهٔ نظام سرایت کرده و آشفتگی از بیم از دست دادن «فرصت» فریاد و فغان طیف باند اصلاح‌طلبان» درون نظام و متقابلاً نعره‌های باند ولی‌فقیه را به آسمان رسانده است. یکی می‌گوید: «نظام خود را اهل گفت‌وگو» با آمریکا «اعلام کند» (خرم-دیپلمات پیشین رژیم-۲بهمن)، دیگری پاسخ می‌دهد: «اگر روحانی نتواند دریابد که یک دولت طرفدار جنگهای بی‌حاصل و تحریم‌های هوشمند در آمریکا به سرکار آمده، افسوس او از خروج آمریکا از برجام، بسیار بیشتر خواهد بود» (روزنامهٔ حکومتی جوان-۲بهمن)؛ یکی می‌گوید: «نباید نگاه دولت بایدن به تفاهم با نظام از اولویت بیفتد، زیرا تحریم‌ها سرجایشان می‌مانند» (روزنامهٔ حکومتی شرق-۲بهمن)، دیگری پاسخ می‌دهد: «این‌که بایدن و تیمش چطور به برجام برخواهند گشت، داستانی است جدا که کش و قوس آن کمتر از خروج ترامپ از برجام نیست» (روزنامهٔ حکومتی جوان-۲بهمن) و دیگری هم با اشاره به «اظهارات بلینکن» وزیر خارجهٔ دولت جدید آمریکا این استدلال را دو قفله می‌کند که: «دولت بایدن به‌دنبال همان هدفی است که دولت ترامپ در برجام پیگیری می‌کرد» (روزنامهٔ حکومتی وطن امروز-۲بهمن).



یک باند با آه و حسرت سرنوشت برجام را یادآوری می‌کند که «در دنیای متفرق امروز رسیدن به دستاوردی مثل برجام دشوار است»، سپس هشدار می‌دهد: «در نظام متأسفانه یکسری رفتارها را می‌بینیم که بوی از بین بردن فرصتها را می‌دهد» (فلاحت‌پیشه-عضو پیشین مجلس ارتجاع-۲بهمن) و باند دیگر به جام‌های زهر مرگباری که در صورت وارد شدن به مذاکره، به حلقوم نظام ریخته خواهد شد اشاره کرده و می‌گوید: «دولت جدید آمریکا حتی به همان برجام گول‌زنک قدیم هم راضی نیست و انتظار سکوسازی از برجام را برای دستاورد‌های بهتر دارند و این یعنی تقریباً هیچ!» (جوان-۲بهمن)؛ و دیگری نومیدانه با اشاره به «تحریم‌ها» که «چقدر کارد به استخوان» نظام رسانده، می‌گوید هر کار هم بکنیم «تا انتخابات ۱۴۰۰ هیچ اتفاقی در رابطه با برجام و تحریم‌ها نمی‌افتد!» (زیباکلام-۲بهمن)؛ و آن یکی هم می‌نالد: حتی اگر بایدن به مذاکره هم برگردد «ورود او به برجام، به مفهوم متوقف کردن تحریم‌ها نیست!» (متقی-کارشناس حکومتی-۱بهمن) و دیگری هم با تأسف از رو شدن مانورهای شیادانهٔ اصلاحات و اعتدال در نظام قرون‌وسطایی ولایت‌فقیه، می‌گوید: «قدرتهای غربی و به‌ویژه آمریکا به این جمع‌بندی رسیده‌اند که نیروهای طرفدار دولت در داخل بیشتر جنبه تزیینی و خامه روی کیک دارند!» (شرق-۲بهمن).



بله، این آشفتگی، بهم‌ریختگی، ناامیدی و شدت گرفتن جنگ گرگها بر سر «فرصتی» که آخوند روحانی مدعی آن بود، نشان می‌دهد وقتی یک دیکتاتوری در برابر مردمی عاصی و مقاومتی پولادین، ذخایر استراتژیکش ته کشیده و جای هیچ مانور و نمایشی هم ندارد، نه تنها «فرصت‌» های ادعایی برایش حاصلی ندارد، بلکه فقط بر شدت بحران درونی این دیکتاتوری می‌افزاید و آن را ضعیف‌تر و شکننده‌تر می‌کند.