کارکنان هتل کوبورگ در وین میزها و صندلی‌های سالن مذاکرات را آماده می‌کنند تا پس از ۵ماه که خبری از مذاکرات نبود، دور هفتم به‌جای گراندهتل، در هتل کوبورگ برگزار شود. خبرها نشان می‌دهد تمام دیپلماتهایی که تا ۷-۸ ماه پیش مشتاق رسیدن به توافقی با رژیم بودند، اکنون نشانه‌های سرخوردگی و ناامیدی بروز می‌دهند.

رژیم هم متوجه شده دیگر فرصت بندبازی تمام شده و ایستگاه هفتم مذاکرات، نقطهٔ تعیین‌تکلیف است. برای همین برای طرف مقابل ۳شرط گذاشت که هر کدام تقریباً محال است.



رهبر مقاومت، مسعود رجوی سال گذشته و پس از تغییر دولت در آمریکا گفت: «خامنه‌ای می‌پندارد که چون دولت جدید آمریکا با او سر جنگ و ناسازگاری ندارد، پس می‌تواند با باد و بلوف آخوندی قاطر ولایت بتازد و نرخ را گران کرده، امتیازات بیشتر بگیرد»؛ و رژیم را مخاطب قرار داد که: «هم‌چنان که بارها گفته‌ایم، تکرار می‌کنیم: بفرمایید مذاکره و صلح کنید، خواهش می‌کنیم مذاکره و صلح کنید. زودتر عقب بنشینید و واپس بتمرگید» (۱۹بهمن۱۳۹۹).

چنین موضعی حاکی از شناخت عمیق از ماهیت رژیم بود. مقاومت ایران از همان زمان تأکید کرد که رژیم در مسیر مذاکرات دو راه بیشتر ندارد: یا زهر بخورد و واپس بتمرگد، که در این صورت همان می‌شود که خود خامنه‌ای در خرداد ۹۵ از آن با‌عنوان «تنزل بی‌پایان» نام برد و گفت نظام فروخواهد پاشید. یا به‌رویارویی با جامعهٔ جهانی ادامه دهد که پیآمد آن می‌شود ارسال پرونده به شورای امنیت و افزایش فشارها.



اکنون پس از ۱۰ماه این دوراهی مرگ و بلاتکیفی رژیم در این بزنگاه، هر چه برجسته‌تر می‌شود و سایرین هم به‌آن اذعان می‌کنند.

رویترز (۷ آذر) می‌نویسد: «تعداد کمی انتظار راهگشایی در مذاکرات روز دوشنبه در وین را دارند»؛ دیپلماتهای اروپایی می‌گویند: «به نظر می‌رسد رژیم ایران صرفاً برای خرید زمان، بازی می‌کند»؛ یک دیپلمات دیگر اروپایی با اشاره به ۳شرطی که رژیم برای بازگشت به برجام گذاشته می‌گوید: «من راه‌حلی برای خروج از بن‌بست از راه مذاکره نمی‌بینم»؛ رابرت مالی، نمایندهٔ ویژهٔ آمریکا در امور ایران هشدار می‌دهد: اگر رژیم ایران از گفتگوها برای خرید زمان جهت برنامهٔ اتمی خود استفاده کند، فشارها بر این رژیم افزایش خواهد یافت (۷ آذر).



در خود رژیم هم نسبت به سرانجام مذاکرات وین، جز سردرگمی و ابهام چیز دیگری دیده نمی‌شود. یکی از مذاکرات با‌عنوان «چند ضلعی معجوج میز وین!» نام می‌برد و می‌گوید: «نمی‌توان چشم‌انداز روشنی برای مذاکرات وین متصور بود‌» (روزنامهٔ مستقل-۷ آذر)؛ و دیگری به‌سرگیجة رژیم در این مذاکرات اشاره می‌کند و تیتر می‌زند: «کشتیبان را سیاستی دیگر نیامد!» و به پیآمد خطرناک شکست مذاکرات که استفادهٔ «کاخ‌سفید و تروئیکای اروپایی» از «مکانیسم ماشه» است اشاره می‌کند (روزنامهٔ وطن امروز-۷ آذر).

اکنون با آغاز دور هفتم مذاکرات، باید دید آیا رژیم به‌طور واقعی در رابطه با آن ۳شرط (جهت بازگشت به برجام) جدیست؟ که در این صورت پیشاپیش شکست مذاکرات قطعی است و پیآمد آن ارسال پرونده رژیم به شورای امنیت و سایر فشارهای مگاتنی خواهد بود. یا صرفاً آن شروط را جهت سرخ کردن صورت با سیلی عنوان کرده که زیر آن به «عقب‌نشینی قهرمانانة!» (روزنامهٔ حکومتی آرمان ـ ۷آذر) دیگری تن بدهد و از ترس مرگ شورای امنیت و ادامهٔ تحریم‌ها، خودکشی کند!؟