جمعه ۱۲آذر، پنجمین روز دور هفتم مذاکرات وین به‌پایان رسید و هیاتهای مذاکره‌کننده به‌پایتخت‌های خود بازگشتند. هیأت رژیم روز آخر، یکباره متن جدیدی روی میز گذاشت که به‌گفتهٔ باقری، سرپرست تیم مذاکره‌کنندهٔ رژیم، لغو کامل و یکبارهٔ تحریم‌ها یکی از محورهای آن است. واکنش اروپا و آمریکا، آمیخته‌ای از سرخوردگی و هشدار بود.

مقام‌های بلندپایهٔ فرانسه، انگلستان و آلمان رفتار رژیم ایران را مأیوس‌کننده خواندند.
ماکرون گفت: «این دور از مذاکرات پیشرفتی نداشت».
انریکه مورا، هماهنگ‌کننده مذاکرات هسته‌یی این وضعیت را به‌عنوان «چالشهای زیاد در مذاکرات» تعبیر کرد.
آنتونی بلینکن گفت: «به‌نظر می‌رسد رژیم ایران برای احیای برجام جدی نیست» و از آماده بودن گزینه‌های دیگر واشنگتن در صورت شکست مذاکرات خبر داد.
وال استریت ژورنال گفت کشورهای غربی هشدار دادند اقدامات رژیم ایران «گامی به‌سوی شکست مذاکرات است».
تایمز مالی در سرمقالهٔ خود نوشت: «رژیم ایران در مذاکرات اتمی بازی خطرناکی را در پیش گرفته است».
نخست‌وزیر اسراییل نیز در تماس تلفنی با بلینکن گفت: «آمریکا باید به مذاکرات اتمی با رژیم ایران پایان دهد».


رژیم آخوندی در واکنش به این مواضع، در خبرگزاری رسمی خود گفت: «تیم های اروپایی نه تنها در برابر پیشنهادات عملی ایران منفعل هستند، بلکه در مواردی درخواستهای فراقانونی آمریکا پیرامون مسائل مختلف را مطرح می‌کنند!».

اکنون سؤال روی میز ۴+۱، آمریکا و کشورهای منطقه این است که آیا مذاکرات در هتل کوبورگ، به‌همان سرنوشت ۶دور از مذاکرات در گراندهتل دچار می‌شود؟

پاسخ به‌رویکرد و تصمیم خامنه‌ای برمی‌گردد. این‌که در دوراهی مرگ، بر اثر فشارهای سنگین تحریم‌ها و خطر عاجل انفجار اجتماعی-که قالیباف در مجلس از آن با عنوان تبدیل فرصتها به تهدیدها نام برد- تن به‌زهرخوری می‌دهد؟ و از ترس مرگ، خودکشی می‌کند؟ یا مسیر دوم را برمی‌گزیند، زیر میز برجام می‌زند و ادامه و افزایش تحریم‌ها، شورای امنیت و «طرح B» کشورهای دیگر و «گزینه‌های جایگزین» آماده را به‌جان می‌خرد؟



خامنه‌ای اما به‌زعم خود، یک مسیر سوم را برگزیده است: وقت‌کشی و خریدن زمان. تا اینجا نیز از آغاز مذاکرات وین، با همین سیاست، ۹ماه داستان را کش داده و زمان خریده است؛ اما مواضع کنونی کشورها، حتی طرف‌هایی که به‌شدت در پی مذاکره و دادن امتیازهای مماشاتگرانه بوده و هستند، نشان می‌دهد عمر این مسیر سوم به‌پایان رسیده و دیگر سیاست خرید زمان سوخته و خطر نزدیک شدن بانکدار تروریسم در جهان به‌سلاح هسته‌یی، جایی برای فرصت و امتیازدهی باقی نگذاشته است. واقعیتی که در مواضع طرف‌های اروپایی و وزیر خارجهٔ آمریکا دیده می‌شود که با تأکید می‌گوید ایالات متحده اجازه نمی‌دهد رژیم ایران با پا گذاشتن روی مذاکرات اتمی، به پیشبرد برنامه بمب‌سازی خود ادامه دهد.

به‌این ترتیب به‌نظر می‌رسد زمان تعیین‌تکلیف فرا رسیده است. چشم‌انداز، پایان مسیر کجدار و مریز و خریدن زمان را نشان می‌دهد. خامنه‌ای بر سر دوراهی انتخاب «مرگ» یا «خودکشی» قرار گرفته و باید وارد یکی از این دو مسیر شود. این انتخابی بسیار سخت و دردناک است و احتمالاً به‌همین خاطر است که مدتی طولانی است که خامنه‌ای در زمینهٔ اتمی سکوت پیشه کرده است؛ اما چه سکوت را ادامه دهد و چه شاخ و شانه بکشد، دیگر چندان اهمیت ندارد؛ مهم، رسیدن زمان تعیین‌تکلیف است!