Zdarzyło Ci się prowadzić samochód w trudnych warunkach pogodowych, kiedy np. była porządna ulewa, bądź mgła otworzyła przed Twoją drogą mleczną krainę? Co wtedy się dzieje? Masz ograniczony punkt widzenia. Jak się z tym czujesz?

Nie jest to do końca komfortowe doświadczenie, w szczególności, gdy czas pogania. Wtedy zazwyczaj jedziesz na tak zwanego „przyczajonego kota”, czyli w wytężonej uważności, napięciu działasz tak, by w każdej chwili móc wyhamować.

Dodajmy do tej sceny kurczący się czas…no na pewno on nie pomaga – dochodzi stres, wizja pt.”co jak nie zdążę, nic nie mogę zrobić, nie przyspieszę” – mętlik przyspiesza i przyspiesza, a emocje sięgają zenitu – rodzi się wtedy lekka bezsilność i walka z czasem, myślami – sobą.

Jest to oczywiście moja analogia do ograniczonej perspektywy, której często towarzyszy syndrom przebodźcowania. Imperatywnem do tego, by taka sytuacja miała miejsce jest często moment podjęcia decyzji, wyboru, podczas gdy czas nie jest naszym sprzymierzeńcem.

Twoim zadaniem jest wybrać, między czymś, a czymś, nie masz za wiele przestrzeni czasowej. Powiedzmy – dzień. Dużo? To zależy od tego, jak na to spojrzymy i w jaki sposób wykorzystamy ten dzień.