کتاب بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق ایران- قسمت ۲۹

17 set 2020 · 10 min. 6 sec.
کتاب بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق ایران- قسمت ۲۹
Descrizione
برخورد دوم با بهشتی در بحبوحهٌ جریانات انقلاب ضد‌سلطنتی حالا که بحث بهشتی به میان آمد، اجازه بدهید خاطرهٌ دیگری را هم که از او دارم و مربوط می‌شود به‌6سال بعد از آن برخورد اول، این‌جا بازگو کنم. آنها که در قضایای انقلاب ضد‌سلطنتی بوده‌اند، راهپیمایی روز تاسوعای سال57 را به‌یاد می‌آورند که در راهپیمایی آن‌روز براساس زد‌و‌بندی که در بالا بین رژیم شاه و کارچرخانان خمینی در داخل شده بود، نگذاشتند مردم شعارهای مورد نظر خودشان، به‌خصوص شعار اصلی «مرگ بر شاه!» را بدهند. کاملاً آشکار بود که براساس یک سازماندهی و طراحی و از طریق کنترل بلندگوها و با تأکید بر این که «شعار از جلو می‌آید»، همهٌ منافذ را به‌طور حساب‌شده بر مردم تظاهر‌کننده بسته بودند و می‌خواستند این تظاهرات و تظاهرات روز بعد (عاشورا) را به‌آرامی از سر بگذرانند. باز هم اگر به‌یاد داشته باشید، اول اصلاً نمی‌خواستند بگذارند که همین تظاهرات تاسوعا هم برگزار شود و اگر پایمردی و پیش افتادن پدر طالقانی نبود که اعلام کرد من از خانهٌ خودم (پیچ شمیران) حرکت می‌کنم، هر طور هم که خواست بشود، بشود! این تظاهرات پا‌نمی‌گرفت. به‌هرحال بعد از برگزاری تظاهرات، همه فعالان و بچه‌هایی که به‌طور ناشناس امور این قبیل تظاهرات را پیش می‌بردند، از وضعی که به‌وجود آمده بود، خیلی دمغ بودند. هم‌چنان که رژیم شاه و حامیانش نیز از تظاهرات آن روز که «با نظم و ترتیب و آرامش و مسالمت» برگزار شده بود، خیلی راضی بودند. اگر معامله‌گران می‌توانستند تظاهرات روز عاشورا را هم مثل تظاهرات تاسوعا برگزار کنند، رژیم شاه از یک مهلکهٌ خطرناک جسته بود، چون تا هفته‌ها و ماههای بعد، مناسبتی که مردم در چنین ابعادی بتوانند بهانه و محملی برای تجمع داشته باشند، در تقویم نبود و تا آن‌موقع هم معلوم نبود که چه اتفاقی خواهد افتاد. به‌هرحال آن روز (تاسوعا) بعد‌از‌ظهر و عصر همهٌ بچه‌ها (مجاهدین و هواداران مجاهدین) در تکاپو بودند که چگونه می‌توانند تظاهرات عاشورا را از دچار شدن به سرنوشت تظاهرات تاسوعا، که کاملاً آشکار بود حاصل یک گاوبندی است، نجات دهند. در تیم ما هم این صحبت مطرح شد (آن‌موقع سازمان هم‌چنان حالت مخفی داشت). تصمیم جمع این بود که اول باید ته‌و‌توی این کار را دربیاوریم و ببینیم قضیه از چه قرار بوده و بعد با تمام قوا دنبال تظاهرات عاشورا برویم و این توطئه را به‌هم‌بزنیم. برای این کار قرارشد من به‌سراغ یکی از سمپاتها و افراد سابق زندان (که متأسفانه بعداً عاقبت‌به‌شر شد) که ارتباطاتی با گردانندگان پشت‌پردهٌ امور و دار‌و‌دستهٌ جماعت خمینی داشت، بروم و از او خبر بگیرم. به‌خانهٌ او رفتم و ضمن بیان ناراحتی و اعتراض خودم و دیگران نسبت به وضعیتی که در تظاهرات آن روز به‌وجود آمده بود، از او پرسیدم که جریان چیست و پشت پرده چه خبر است؟ او گفت والله من هم اطلاعات زیادی ندارم، اما اگر بخواهی تو را پیش کسی می‌برم که سر‌رشتهٌ خیلی از کارها را به‌دست دارد. پرسیدم کی؟ گفت: بهشتی! گفتم باشد، برویم! خانهٌ بهشتی در خیابان دولت و متفاوت از خانهٌ 6سال پیش بود. خانهٌ نسبتاً مدرن و تازه‌سازی که نزدیک در ورودی، اتاق بزرگ و ساده‌یی قرار داشت که فقط یک موکت ساده در آن پهن شده بود و دورتا دور آن آدم نشسته بود، و بهشتی هم در یک طرف اتاق نشسته بود. جلویش بیش از یک تلفن روی زمین بود که مرتب زنگ می‌زدند و او خودش به آنها جواب می‌داد و در خلال مکالمات با حاضران نیز صحبت می‌کرد. ما هم در میان بقیه نشستیم. آنها که در اتاق بودند، تیپهای مختلفی، نظیر بازاری و کاسب و دانشجو بودند، اما بیشترشان جوان و دانشجو به‌نظر می‌رسیدند. بهشتی در صحبتهایش چه تلفنی و چه با حاضران، ابتدا خیلی از چگونگی برگزاری تظاهرات آن روز و از نظم و ترتیب آن اظهار رضایت کرد و گفت که رادیوها هم از آن تعریف کرده‌اند.‌اما اکثر کسانی که در اتاق بودند، نظری غیر از این داشتند و حتی بعضیهایشان با صدای بلند اعتراض می‌کردند که چرا نمی‌گذاشتند مردم شعارهای دلخواهشان را بدهند؟ و… من هم که اوضاع را مساعد دیدم، همراه بقیه اعتراض و پرخاش کردم که چرا این‌طور بود، چه دستهایی در کار است و… بهشتی ابتدا کوشید از تظاهرات دفاع کند، اما وقتی احساس کرد، فضا طور دیگری است، به‌تدریج از موضع اولیه‌اش که تعریف و تمجید و ابراز خوشحالی زیاد از چگونگی تظاهرات بود، عقب‌نشینی کرد، اول قبول کرد که تظاهرات اشکالاتی داشته، بعد قدری بیشتر و در عرض چند دقیقه به‌کلی موضع قبلی خودش را ترک کرد و در همراهی با حاضران، همان حرفهای آنها را تکرار کرد، اما کاملاً معلوم بود که مطلوبش چیز دیگری است. به‌خصوص در اثنای صحبتهایش یک‌بار آشکارا به‌ذم پدر طالقانی پرداخت و ناراحتی خود را از حرکت آن روز او به این ترتیب بیان کرد که: ایشان متأسفانه یک کج‌سلیقگی و تک‌روی خاصی دارد و حرف کسی را گوش نمی‌کند. معلوم بود که پدر آن روز کاسه‌کوزه‌یی را که آنها چیده بودند و نمی‌خواستند بگذارند اصلاً راهپیمایی برگزار شود، به‌هم زده است. در این ملاقات هم دوباره همان احساس 6سال پیش نسبت به بهشتی در من پیدا شده بود، هوای اتاق به‌نظرم خفقان‌آور می‌رسید و می‌خواستم زودتر از آن‌جا بیرون بزنم، چون آن‌جا با این حقیقت تلخ روبه‌رو شدم که سرنوشت این انقلاب به‌دست چه هفت‌خطهایی افتاده است. خوب است این نکته را هم در پایان ناگفته نگذارم که راهپیمایی عاشورا به یمن تلاش و سختکوشی مجاهدین و هواداران آنها و سایر جوانهای مبارز، که شب تا صبح مشغول سازماندهی، درست کردن پلاکاردهای مناسب، کلیشه زدن و درست کردن پرچم برای آن تظاهرات میلیونی بودند، چیز به‌کلی متفاوتی از تظاهرات تاسوعا شد و ضربهٌ سنگینی بر رژیم پوسیده شاه وارد آورد.
Informazioni
Autore Radio Mojahed - رادیو مجاهد
Organizzazione Radio Mojahed - رادیو مجاهد
Sito -
Tag

Sembra che non tu non abbia alcun episodio attivo

Sfoglia il catalogo di Spreaker per scoprire nuovi contenuti

Corrente

Copertina del podcast

Sembra che non ci sia nessun episodio nella tua coda

Sfoglia il catalogo di Spreaker per scoprire nuovi contenuti

Successivo

Copertina dell'episodio Copertina dell'episodio

Che silenzio che c’è...

È tempo di scoprire nuovi episodi!

Scopri
La tua Libreria
Cerca