نه یارانه‌های معیشتی فایده‌ای داشت، نه برنامه‌های یکساله دولت ابراهیم رئیسی برای کنترل تورم.
سال ۱۴۰۱ را باید سال فروپاشی معیشت مردم ایران دانست، سالی که در سه ماهه نخست گرانی‌ها چنان عرصه را بر شهروندان تنگ کرده است که برای بقا، هر روز ناچارند بخشی از هزینه‌های جاری خود را حذف کنند.
حالا دیگر بحث خانواده‌ها بر سر خرید برنج مرغوب ایرانی نیست. با رسیدن قیمت برنج‌های هندی و پاکستانی به کیلویی ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان، برنج در حال حذف از سفره مردم است.
به گزارش رسانه‌های دولتی، حتی در مازندران و گیلان، که مرکز کاشت برنج ایرانی است، نیز مردم چاره‌ای جز رفتن به سمت خرید برنج‌های خارجی ندارند. حذف برنج یعنی روی آوردن مردم ایران به سمت غذاهای نانی، ولی نان هم با گرانی آرد، افزایش قیمت داشته و در حال حذف از سفره اقشار کم‌درآمد است.
این روزها، مردم ایران وقتی به فروشگاه مراجعه می‌کنند باید از هفت‌خوانی ترسناک بگذرند و در هر مراجعه، تنها بخشی از مایحتاج ضروری را می‌توانند تهیه کنند.
گرانی لحظه به لحظه کالاهای اساسی، روغن، رب گوجه فرنگی، ماکارونی و برخی اقلام دیگر و نایاب شدن آن‌ها خبر روز است.
دولت هم هر بار وعده مقابله با احتکار و گرانی را می‌دهد ولی به نظر می‌رسد مسئولان یا خود از دلایل گرانی‌اند یا از بهبود وضعیت فعلی ناامیدند.
محمد مخبر، معاون اول رئیس‌جمهوری، که در روزهای ابتدایی گرانی‌ها از ریزش قیمت‌ها و تامین کالاها حرف می‌زد، حالا مردم را به زندگی تجملی متهم می‌کند و می‌گوید در جنوب شهر، همه چیز ارزان است. هرکس زندگی تجملی می‌خواهد باید هزینه‌اش را بپردازد.