ولی‌فقیه ارتجاع کمتر از ۴۸ساعت مانده به روی صحنه آمدن پردهٔ آخر نمایش انتخابات نظام، دوان دوان به‌صحنه آمد. این سخنرانی خامنه‌ای سراسر التماس برای شرکت در سیرک انتخابات بود. البته مخاطبش نه مردم، بلکه اساساً نیروهای رژیم بود. وی با صراحت اعتراف کرد که «قشرهای ضعیف جامعه» (که به گفتهٴ منابع حکومتی بالای ۸۰درصد مردم ایران هستند) «ابراز دلسردی می‌کنند و گله دارند و نمی‌خواهند در انتخابات شرکت کنند»؛ خامنه‌ای می‌داند درخواست و التماسش رو به مردم نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه به‌خاطر نفرت عمیقی که مردم از او دارند، انگیزه‌شان برای تحریم سراسری، دو چندان می‌شود؛ بنابراین خامنه‌ای آمده بود تا چینی شکستهٔ نظام را بند بزند. چرا که پس از بزرگترین جراحی داخلی رژیم و حذف خودی‌های سرسپرده، هم‌چنین به‌خاطر وضعیت بحرانی رژیم در زمینه‌های مختلف، اکنون نیروهای خود نظام دچار سرخوردگی، دلسردی و ریزش شده‌اند و مردم محروم هم «دست و دلشان به انتخابات نمی‌رود».



ولی‌فقیه نالان در حالیکه نیروهای نظام را مردم می‌نامید گفت: «از دشمن انتظاری نیست، اما در داخل نظام هم می‌خواهند مردم را مأیوس کنند؛ کار غلطی می‌کنند، کار آنها یأس پراکنی است!».

آنگاه برای این‌که همین سرخوردگان ولایی را هوشیار کند، دشمن در کمین را به رخ آنها کشید که «اگر عدم حضور داشته باشیم، از آن طرف افزایش فشار دشمن را خواهیم داشت!»؛ آنگاه فاجعه‌یی که همین دشمن برای نظام تدارک دیده را یادآوری کرد و در حالی که قیام و شورش را «تروریسم» می‌نامید زنهار داد: «اگر چنان‌چه حضور مردم ضعیف بشود، نظام ضعیف می‌شود، آنوقت می‌توانند کشور را دچار ناامنی و تروریسم کنند!»؛ بنابراین به نیروهای رژیم هشدار داد با وجود قلع و قمع مهره‌های باندهایشان توسط شورای نگهبان و کوتاه ماندن دست‌شان از خوان یغمای غارت و کرسی ریاست‌جمهوری، برای این‌که کشور «جولانگاه تروریستها نشود»، «حرکت به سمت صندوق‌های رأی را هر چه می‌توانند ترغیب کنند». سپس به آنها هشدار داد «عدم مشارکت مردم به‌معنای فاصله گرفتن از نظام است» و چه بسا خودی‌هایی که در این سیرک شرکت نکنند، از سهم غارت‌های بعدی محروم شوند.



این التماس‌های بی‌سابقه و خفت‌بار خامنه‌ای و گرداندن کاسهٔ گدایی مشارکت در سیرک مسخرهٔ انتخابات نظام، دو علت دارد:

یکم: بیش از هر کس به نفرت عمومی و خشم سراسری نسبت به خود و رژیمش آگاه است؛ بنابراین به گفتهٔ خودش «مشارکت» در این سیرک برایش اهمیت امنیتی دارد و می‌خواهد با آن سرپوشی بر گستردگی نفرت عمومی بگذارد تا بلکه روحیهٔ تخریب شدهٔ بسیجی‌ها و پاسدارها را تقویت کند.

دوم: هیچ راه‌حل واقعی برای خروج از مجموعهٔ بحرانهای اقتصادی، فرهنگی، درونی، بین‌المللی و مهمتر از همه، بحران اجتماعی و خطر قیام ارتش گرسنگان ندارد. بنابراین مجبور است با تهدید، ترساندن و التماس، دست کم تلاش کند نیروهای سرخوردهٔ خود رژیم را پای صندوقها بیاورد و در اتاق تجمیع آرا هم با ضریب زدن به آرای آنها، آمارسازی کند.

اما این سخنرانی التماسی خامنه‌ای، بیش‌از‌پیش پرد‌ه‌ها را کنار زد و گوشه‌یی از عمق بحران مرگبار نظام و بی‌راه‌حلی خامنه‌ای را نمایان کرد.