Kişisel Gelişim mi, Şahsiyet Gelişimi mi?
“Hayatında değişiklik yapmak isteyenler bazen
kişisel gelişim kitaplarındaki taktik ve tavsiyelere müracaat ediyorlar.
Bu kitapların çoğu, maddeyi öne çıkarıyor, manevî olandan söz ederken
de yalnızca “mutluluk” ve “başarı” mefhumuna
odaklanıyor. Dünyevî hedeflere ulaşmak, ilgi
çekmek, beğenilmek ve takdir edilmek için makam, güç, şöhret ve servet lâzım.
Bunları elde
etmek için de kişisel gelişime ihtiyaç var. Maddî
olan her şey, bütün servetimiz, unvanlarımız ve
makamlarımız elimizden alındığında geriye kalan bizim şahsiyetimizdir.
Bize uyan ve ihtiyacımız olan da şahsî (kişisel) gelişim değil, şahsiyet (kişilik) gelişimidir.
Hâl ilmi olan tasavvuf
da insanı enaniyetten (benlikten) uzaklaştırıp
ona şahsiyet (kişilik) kazandırmak için var.
Kâmil insan olmak, maddî kabiliyetlerle değil
manevî hususiyetlerle, zekâdan ziyade kalbin
ve ruhun tekâmülüyle ilgilidir. Kişisel gelişim
kendine güvenmek, kendiyle barışık olmak,
kendini gerçekleştirmek gibi hedeflerle kendi
kendine yeten biri olmayı yüceltir. Bu da benlik
duygusunu kuvvetlendirir. Şahsiyet meselesini
dert edinenler ise özgüven yerine tevekkülü,
şöhret yerine hiçlik makamını tercih ederler.
Onlar yarıştıkları kimselere hasetle değil gıpta
ile bakarlar; hırs duymazlar, fakat azimlidirler.
Maddî konularda kendilerinden aşağıdakileri
gözetir, manevî hususlarda ise yukarıdakileri
görürler. Kendilerini tanıma ve vazifelerini hatırlama hususunda ruhlarına
hitap eden kimselere kulak kesilirler.”2
Zekâ Kavramı
“Prof. Howard Gardner, zekâ kavramına farklı
bir boyut getirdi ve insanlardaki zekânın tek
bir boyutta değil, çok farklı boyutlarda değerlendirilmesi gerektiğini belirtti.
Ona göre insanların sahip oldukları çoklu zekâların her
biri yaşamak, öğrenmek ve insan olmak için
kullanılan etkili birer araçtır. Dünyevi başarı
elde etme hedefine odaklanan kişisel gelişimciler,
Gardner’in belirttiği sekiz tür zekânın nasıl
teşhis edileceği ve bunun nerede kullanılması
gerektiğiyle ilgili tavsiyeler geliştirdiler.”