این روزها هر وقت کارگزاران و سران نظام به صحنه می‌آیند هشدار می‌دهند. هشدار در مورد تهدیدهایی که از جانب «دشمن»، نظام را تهدید می‌کند. آخوند خامنه‌ای روز ۱۹ دیماه امسال به کارگزارانش هشدار داد که «دشمن دائم دارد برنامه‌ریزی می‌کند». آخوند اژه‌ای روز هفتم بهمن امسال در شورای اداری خراسان خطاب به کارگزاران حکومتی گفت «در شرایط کنونی واقعاً به آرامش و امنیت نیاز داریم».

به راستی چرا نظام این‌قدر احساس ناامنی می‌کند و این دشمن که نسبت به آن به یگدیگر هشدار می‌دهند کیست؟

واقعیت این است که دشمن را سالها قبل خمینی ملعون معرفی کرده و گفته بود دشمن نه آمریکاست نه انگلیس است دشمن همین جا در تهران است. این اساسی‌ترین مرزبندی بین نظام آخوندی با مردم ایران و مقاومت آزادی‌ستانشان بود و همین مرزبندی امروز در همه جا کارکردهای خودش را نشان می‌دهد آن چنانکه رژیم آخوندی از سایهٔ خودش هم می‌ترسد.



آخوند مرتضی موسوی در جمعه‌بازار بجنورد روز اول بهمن ۱۴۰۰ گفت: «امروزه دشمن تمام توان و تلاش خودش را مثل همیشه البته الآن شاید بگویم بیشتر به کار برده است» (تلویزیون شبکه اترک رژیم اول بهمن۱۴۰۰).

تمام آخوندهای حکومتی تلاش می‌کنند با دود و دم علیه استکبار جهانی و دشمنان خارجی صورت مسأله را چیز دیگری وانمود کنند، اما خیلی زود اذعان می‌کنند مشکل نظام با مردم ایران است و بس.

امام جمعه خامنه‌ای در بجنورد در ادامه گفت: «این‌که شما می‌بینید رهبر معظم انقلاب در هر فرصتی که پیش می‌آید در دیدار با مداحان، در دیدار اربعین با دانشجویان و دانشگاهیان در هر فرصتی که پیش میاد بحث جهاد تبیین را مطرح می‌کنند این خطر بزرگ را ایشون احساس کردند» (همان).



خطری که این آخوند خامنه‌ای به آن اشاره دارد همانا بریدگی و ریزش نیروها در جنگ با مردم ایران و مقاومت پیشتاز آنها بوده است. چنانکه همین آخوند موسوی اضافه کرد: «منبریها، اساتید، دانشگاه، حوزویان همه و همه باید احساس خطر بکنند یک مشکلی که در جنگ نرم هست ما احساس خطر نمی‌کنیم... ... جنگ نرمی که امروز وارد خانه‌های ما شده، وارد دانشگاههای ما شده، حوزه‌های ما شده، در همه جا الآن حضور دارد. میدان جنگ هست باز هم ما آن احساس خطر را نمی‌کنیم».

واقعیت این است که جنگ مردم ایران با آخوندهای سرکوبگر و غارتگر جنگی است تمام‌عیار و در تمامی عرصه‌ها، مردمی که وقتی به نان شبشان محتاجند، دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند.

فرشاد مومنی اقتصاددان حکومتی روز ۹بهمن در روزنامه حکومتی آرمان اذعان کرد مردم ایران: «اسیر یک اتحاد سه‌گانه ضدتوسعه‌ای شده است. یک رکن این اتحاد سه‌گانه دولت رانتی کوته‌نگر است. رکن دوم گروه‌های غیرمولد شامل رانت خورها، ربا خوران و دلالان است و رکن سوم مروجان بازارگرایی مبتذل است».



وی با اشاره به باند حاکم می‌گوید: «هنگامی‌که نهادهای مهم تصمیم‌گیر به تسخیر رویکردهایی مافیای درمی‌آید هزینه‌های بسیار سنگینی را به اقتصاد کشور تحمیل می‌کنند». این کارگزار حکومتی با اشاره به بودجه دست‌ساز رئیسی در سال آتی اذعان کرده است به‌رغم این‌که یک کارگزار «فاقد صلاحیت تخصصی در سازمان برنامه»، «رودر روی مردم نگاه» کرده و مدعی شده این بودجه تورم را کاهش خواهد داد، تأکید کرد در این بودجه از چند کانال به‌صورت مستقیم افزایش تورم و شدت بخشی به رکود تعبیه شده است.

عرصهٔ دیگر جنگ نظام با مردم تولید ارابه‌های مرگ است که یک کارشناس حکومتی که صحبت‌هایش در روزنامه حکومتی ستاره صبح درج شده است، در روز نهم بهمن اذعان کرد دو مافیای حکومتی، برای چنگ‌اندازی به سود بیشتر تولید خودروهای مرگ آفرین را ادامه می‌دهند. این دو یکی مافیای دولت است و دیگری مافیای قطعه‌ساز که در دست نهادهای خاص است. نهاد خاص همان اسم مستعار سپاه و ارگانهای وابسته به بیت خامنه‌ای است.



خشم متراکم ناشی از این نظام سرکوب و غارت و مافیاهای خونخوار حکومتی است که آخوندها را به حول و ولا انداخته تا مدام به یگدیگر هشدار بدهند که «واقعاً مقطع بسیار حساسی است» (آخوند نورمفیدی امام جمعه خامنه‌ای در گلستان روز اول بهمن۱۴۰۰).