با توجه به خمینی و ارتجاع حاکم، واینکه روندآزادیها را تاب نخواهند آورد.
بیش از ده روز از انقلاب نگذشته بود که خمینی سرکوب زنان را شروع کرد.
و به ستادهای مجاهدین خلق درقم و کاشان و دیگر نقاط حمله کرد.
و بالاخره لشکرکشی و کشتار علیه اقوام و ملیتهای ایرانی یعنی حمله به کردستان و ترکمن صحرا و هم میهنان عرب زبانمان و یا درسیستان وبلوچستان....
با توجه به این واقعیت ما مجاهدین خلق مسیر ارتش خلق را برگزیدیم که چقدردرست بود...
یک نمونه، سازمان چریکهای فدایی بود.
چه انتخاب مسیرحزب کرده باشند یا نه، ولی کدام خط را رفتند؟
آیا برای آزادی ایستادند یا برعکس.
مسعود رجوی طی یک سلسله مصاحبه، که در نشریه مجاهد کامل درچ شد، همه خطوط سیاسی احزاب و سازمانهای سیاسی موجود، از حزب توده، فدائیها و پیکارو غیره وحتی خود رژیم و خمینی و ارتجاع را درواقع کالبد شکافی کردند.
حزب توده درراستای مشی خائنانه، نبضش با شوروی می‌تپید. یا عده دیگری مائوئیست وطرفدارقطب چین بودند...
مسعود رجوی رهبری آنها را صدا می کردند، البته آنها انکار می‌کردند....
برای حفظ مرزبندیها با ارتجاع، که اصلی ترین اصلمان یعنی آزادی بود، حداکثرانعطاف را نشان می دادیم و مایه گذاری میکردیم. که این اندک فضای باز را حفظ و گسترش دهیم ....