İmam Gazali, İhya adlı eserinde gözden ve
kirpiklerden bahsederken bu bakış açısı ile konuyu
izah eder. “Göz kapaklarını her açıp kapamada
iki nimet vardır” deyip kirpikleri kırpmanın
şükür gerektiren bir nimet olduğunu ifade
ederken hikmet kapısını açık bırakır: “Her kapağın
altında sinir ve kaslar bulunur. Bunlar dimağa
bağlıdır. Üst kapağın aşağı inmesi, alt kapağın
yukarı çıkması bu sayede olmaktadır. Her
kapakta siyah kirpikler vardır, bunların siyah
olması gözün ışığını toplaması için ayrı bir nimettir.
Çünkü beyazlık ışığı dağıtır, siyahlık ise
toplar. Göze bir şeyin girmesini engellemek için
düzenli diziliş de bir nimettir. Kirpikler hareket
ettikçe göz bebeğinin üzerindeki tozlar yanlara
doğru atılır. Göz kapakları sinir ve kaslarla
hareket eder. Göz kapakları sinirleri beyindeki
dimağ bölgesine bağlıdır.”
Bu ifadelerden ilme taalluk eden işlerin,
Rabbimizi bize tarif eden bir işaret, delil ve ayet
olduğunu anlıyoruz. İlimle dinin ne kadar iç içe
olduğunu görüyoruz.
Günlük hayatta çok dikkat etmesek de göz
kapaklarımızı iç âlemimizin durumuna ya da
dış dünya ile irtibatımıza göre kullanmaktayız.
Bu bir yandan hayatımızı kolaylaştırırken bir
yandan da bizi görenlere ruh dünyamız adına
ipuçları vermektedir. Mesela, hatırlanması istenen
kelime ne kadar uzunsa göz kırpma da
o kadar geç meydana geliyor. Alınacak bilginin
önemine göre göz kırpma sayısı azalıp artabiliyor.
Uçağı idare eden bir pilot, yardımcı pilota
nazaran çok daha az göz kırpıyor. Şoförler gözlerini
dikiz aynasına çevirirken devamlı olarak
gözlerini kırpıyor.