Ergenlik Dönemi
Ebeveyn çoğunlukla ergen çocuklarının kız ya da erkek arkadaşlarının olup olmadığını merak eder.

Çocuk bu bilgiyi paylaşmayı arzu etse de kendini duygularını anlatabilecek güçte hissetmeyebilir. Bu kuvvet oluşmadan çocuktan zorla bilgi almaya çalışmak ergen kızı-erkeği yaralar.

Üstelik paylaşım gönüllü değil, zorla gerçekleştiği için çocuğu rahatlatmaz.

Özellikle erkek ergen çocuklar, duygularının sorgulanmasından ya da bunlarla ilgili konuşmaktan hoşlanmazlar. Çünkü ergenlik dönemiyle birlikte yaşadıkları ruhsal değişikliklerden dolayı kendilerini suçlarlar.

Erkek ergen çocuklarla konuşurken (özellikle ergenliğin ilk zamanlarında) “Seni evlendireceğiz.”, “Ne o, yüzün neden kızarıyor?”, “Yoksa sevdiğin biri mi var?” demek çocuğu rahatsız eder, iletişimini koparmasına sebep olur.

Erkek çocuklar, ergenlik döneminin başında babalarıyla iletişimlerini kopararak kuluçka dönemine girer. Babayla tensel temas kurmaz, yanına oturmaz, kol kola girmekten çekinirler.

Bunların hiçbiri aidiyet yoksunluğu değildir. Sadece çocuk içsel bir süreç hazırlığındadır ve kendisine zaman verilmesini ister.

Tekrar gün yüzüne çıktığında babasıyla öncekinden daha kaliteli bir iletişim kurar. “Ya baba” der, koluna girmeye başlar, sakallarıyla oynar, kendininkilerin ne zaman çıkacağından bahseder. Dolayısıyla ergen çocukların duygusal açıdan hazır olduğu anı beklemek oldukça önemlidir.

Çocuk iletişim kurabildiği kişiye bağlanır. İletişim yoksa aidiyet de yoktur.