در سدهٔ ۱۸میلادی و دوران زمامداری لویی شانزدهم، در حالی که به‌خاطر غارت نهادینه توسط دربار فاسد سلطنتی قحطی بخش گسترده‌یی از فرانسه را فراگرفته و مردم محروم و گرسنه به خیابان‌ها آمده و انقلاب آغاز شده بود، ماری آنتوانت، ملکه و همسر لویی شانزدهم از کسی پرسید: مردم چه می‌خواهند؟ جواب شنید: گرسنه هستند و نان می‌خواهند. ماری آنتوانت گفت: حالا که نان نیست چرا شیرینی نمی‌خورند!»

می‌دانیم که ماری آنتوانت بعداً چه بهای سنگینی به‌خاطر این همه بیگانگی با درد مردم پرداخت.



این حکایت عبرت‌آموز تاریخی، اکنون در سدهٔ ۲۱میلادی بار دیگر در ایران تکرار شده است. یک نمونهٴ آن در حرف‌های وزیر بهداشت رژیم است. در شرایطی که مردم ایران هر روز سفره‌هایشان خالی‌تر می‌شود و رژیم غارتگر با امواج پیاپی گرانی‌ها، ضروری‌ترین مواد خوراکی را هم از سبد غذایی مردم ربوده؛ در شرایطی که مردم مجبورند پای مرغ بخورند، نمکی با وقاحت گفت: «متأسفانه با تعطیلی مدارس، بچه‌ها در جاده مجازی نشسته و رانندگی می‌کنند و با استرسی که در این بازی‌ها پایانی ندارد، حرص خورده و مرتب چیپس و پفک می‌خورند و در نتیجه چاق‌تر می‌شوند. ما بچه‌های متعددی را در پی کرونا از دست دادیم که ام‌‎المرض آنها چاقی بود» (سایت خبر فوری ـ ۲۷اردیبهشت).



عجب! پس کودکان ایرانی بر اثر پرخوری و چاقی که ام‌المرض هست می‌میرند و نه مثلاً از سوء تغذیه بی‌دارویی و زباله‌گردی و گرسنگی!

نگاهی به گوشه‌یی از انبوه اعتراف زنجیره‌یی مهر‌ه‌ها و رسانه‌های حکومتی بیاندازیم تا «ام‌المرض چاقی» کودکان ایرانی معنا شود:

-روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری: «معیشــت مردم و شرایط زندگی‌شان دارد به یک فاجعه بــزرگ اقتصادی و اجتماعــی تبدیل می‌شــود» (۲۶ اردیبهشت).

- روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت: «بدبختی‌های ایرانیان در حوزه اقتصاد چاه ویل شده است» (۲۷ اردیبهشت)

- روزنامهٔ حکومتی اعتماد: «روغن از سال۱۳۹۹ تاکنون ۴بار گران شده است» (۲۷ اردیبهشت).

-جهان صنعت: «متوسط سرانه مصرف لبنیات در دنیا ۱۸۰ کیلو و در ایران تنها ۵۰ تا ۶۰ کیلو است» (۲۷ اردیبهشت).

-جهان صنعت: «خبرهایی از افزایش ۵۰درصدی نان نیز مطرح است؛ شکر نیز به‌صورت چراغ خاموش گران شده است. دولت ترجیح می‌دهد بر طبل این گرانی‌ها بکوبد» (۲۷ اردیبهشت).



غارتگران حاکم پس از حذف گوشت، مرغ، روغن، تخم‌مرغ و... از سفره‌های مردم، اکنون با گران کردن نان به تنها باقی ماندهٔ سفره‌های خالی مردم فقر زده هم چنگ انداخته‌اند. تا جایی که هر قرص نان لواش تا ۵۰۰تومان و هر عدد نان سنگگ در تهران تا ۶هزار تومان به‌فروش می‌رسد و هر عدد نان بربری از ۱۵۰۰ به ۲هزار تا ۲۵۰۰تومان افزایش یافته است.

در چنین شرایطی دستگاه پروپاگاندای آخوندی مدعی «ام‌المرضی چاقی» کودکان ایرانی می‌شود!

به‌راستی چقدر وضعیت دیکتاتوریها در واپسین دوران حاکمیت‌شان به هم شبیه است. از لویی شانزدهم و ماری آنتوانت، تا خامنه‌ای و روحانی و دیگر سران رژیم غارت و جنایت آخوندی؛ و البته سرنوشت‌شان هم شبیه هم خواهد بود. مشابه سرنوشتی که در میدان کنکورد پاریس برای لویی شانزدهم و ماری آنتوانت رقم خورد، بی‌شک در انتظار سران رژیم آخوندی هم خواهد بود. کما‌این‌که پس از ۴۲سال غارت و جنایت، سراسیمه اعتراف می‌کنند: «مشکلات اقتصادی سبب شده مردم مانند یک باروت متحرک در شهر پرسه بزنند و هر لحظه امکان انفجارشان وجود دارد!» (روزنامهٔ حکومتی آرمان-۲۶ اردیبهشت).