رسانه‌های حکومتی به سیاق سالهای پیشین، تبلیغ علیه سنت ملی چهارشنبه‌سوری را آغاز کرده‌اند. هدف آنها جلوگیری از تبدیل شدن مراسم چهارشنبه‌سوری به صحنه‌ای برای اعتراض ملی به نظام ضدایرانی آخوندی است. کشف جدید تبلیغات حکومتی برای ترساندن مردم از برپایی مراسم چهارشنبه‌سوری، طرح خطر ابتلا به کرونای انگلیسی و سپر گرفتن در پشت آن است.

نمونه‌ای از هشدارها و هراس‌آفرینی‌ها:

«... امسال با یک ویروس قوی‌تر و جهش‌یافته مواجهیم؛ ویروسی که عزا و عروسی و غم و شادی و جشن نمی‌شناسد... . هر کاری که با تجمع و گردهمایی و اجتماعات حتی چند نفره سر و کار دارد را کاملاً کنسل کنیم... کرونای جهش‌یافته انگلیسی قابلیت شیوع و بیماری زایی بالایی دارد و تاکنون در شهر‌های مختلف نیز شاهد موارد ابتلا به‌ویژه در افراد کم سن و سال بوده‌ایم» (تابناک. ۲۲اسفند۹۹).

پر واضح است که این حکومت دلش برای مردم و سلامت جامعه نسوخته است. دلیل واضح آن نیز ممنوعیت خرید واکسن معتبر جهانی است. در پساپشت این حرف درست و منطقی یک ارادهٔ باطل خوابیده است. باید دید چه عاملی باعث شده است که رژیم در ادامهٔ هشدارها، کمپین «نه به چهارشنبه‌سوری خطرناک»! راه بیندازد و پی‌درپی نسبت به خطر شیوع کرونای انگلیسی و تلفات آتش‌سوزی در چهارشنبه‌سوری هشدار بدهد.



چهارشنبه‌سوری، بستر قیام‌ساز
حاکمیت آخوندی برای این‌که حساسیتها را دامن نزند، آگاهانه در مورد فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین مبنی بر تبدیل کردن چهارشنبه‌سوری به خیزش علیه ضحاک عمامه‌دار سخن نمی‌گوید ولی اقدامات او در راستای مقابله با این فراخوان است.

رئیس کمیته آموزش اورژانس رژیم اعتراف می‌کند که ابتدا گمان می‌کرده در سال گذشته به‌دلیل پاندمی کرونا، مراسم چهارشنبه‌سوری برگزار نخواهد شد ولی واقعیت خلاف این بوده است. او با تأکید بر این موضوع می‌گوید: «آمار پارسال ما را هشیار کرده که امسال هم خوش‌بین به شرایط کرونا نباشیم و احتمال هر حادثه‌یی را بدهیم و در حالت آماده‌باش باشیم» (همان منبع).

او هم‌چنین می‌گوید اقدامات حکومتی روی سنین ۶ تا ۱۸سال متمرکز است. این سنین و به‌خصوص نوجوانان و جوانان از نظر رژیم دارای بیشترین پتانسیل اعتراض نسبت به وضع موجود هستند.

«بررسی برخی از کنش‌های شاخص نسل دهه۸۰ و ۹۰ به‌ویژه در فضای مجازی به‌خوبی نشان می‌دهد حکمرانی بر این نسل به‌راحتی نسل‌های قبل نخواهد بود، چرا که این نسل برخلاف نسل‌های قبل عمدتاً طبعی معترض نسبت به وضع موجود دارند» (هفته‌نامهٔ حکومتی صبح صادق ۱۷ اسفند۹۹).

نگرانی حکومت از آن است که آتش‌بازی و شادی‌آفرینی نوجوانان و جوانان، محله‌های تهران و دیگر شهرهای ایران را به‌حرکت درآورد و در این فضای پر از نشاط و هیجان، شعارهای مرگ بر خامنه‌ای سرداده شود و چهارشنبه‌سوری به صحنه‌ای برای قیام و خیزش تبدیل گردد. بنابراین در به‌اصطلاح پویش «نه به چهارشنبه‌سوری خطرناک»! از خانواده‌ها می‌خواهد که مراقب فرزندانشان باشند.

از دیگر شیوه‌های سرکوب آخوندها تعهد گرفتن از عموم برای شرکت نکردن در چهارشنبه‌سوری است!

«در این پویش از شهروندان خواسته شده تا در فضای مجازی پیمان بندند تا از مواد محترقه خطرناک استفاده نکنند و برای پیشگیری از بیماری کرونا در خانه بمانند» (ایمنا. ۱۹اسفند۹۹).

در نهایت از مردم می‌خواهد به خانه‌های خود بخزند و چهارشنبه‌سوری را بدون آتش و ترقه برگزار کنند.



آتشی‌افکنی بر مترسک خامنه‌ای
به‌رغم هشدارها و هراس ‌افکنی‌های پی‌درپی استبداد دینی ما در چهارشنبه‌سوری شرکت می‌کنیم؛ زیرا:

۱ـ آیین چهارشنبه‌سوری بخشی از فرهنگ ما ایرانی‌هاست. ارتجاع و خرافهٔ آخوندی می‌خواهد آن را از ما بگیرد و اجازه نخواهیم داد.

۲ـ آخوندها می‌خواهند فرهنگ ماتم و عزا را به جای شادی و سرزندگی بر میهن و ملت ما حاکم کنند؛ برای این‌که از سوگ و مرگ ارتزاق می‌کنند. ما ملت سرور و سرزندگی هستیم و باید با جارچیان مرگ بجنگیم و میهن خود را پس بگیریم.

۳ـ راه غلبه بر کرونا، ایجاد روحیهٔ بشاش، دردمندی، همدلی و همکاری جمعی است. با خزیدن به کنج ماتم و تسلیم سکون و سکوت شدن نمی‌توان با این ویروس ولایی جنگید. چهارشنبه‌سوری ظرفی است که می‌تواند این روح جمعی را در محله‌ها و خیابان‌ها زنده کند و زنده نگهدارد.

۴ـ هراس اصلی استبداد از به‌هم پیوستن، یکی شدن و اتحاد قلب‌ها و دستهای ماست. بر ماست که چهارشنبه‌سوری را به فرصتی برای قیام تبدیل کنیم. زردی و نحوست کرونای ولایت را به آتش بسپاریم و به جای آن سرخ‌رویی و شادابی و احساس سرزندگی بنشانیم.



آتش زدن مترسک‌های خمینی، خامنه‌ای و روحانی می‌تواند روح شورش و جنگاوری را به خیابانهای تهران و سایر شهرها تزریق کند و امید و شادی را به دلها بازآورد.

برای برپا کردن چهارشنبه‌ای آتشین، برخیزیم و فراخوان ستاد اجتماعی مجاهدین را در هر جا تکثیر کنیم.