در سومین روز اجلاس شورای حکام آژانس (چهارشنبه ۲۳شهریور) ۳بیانیه علیه رژیم آخوندی و مواضع آن در قبال برجام و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی صادر شد:

بیانیه آمریکا و ۳کشور اروپایی (انگلستان، فرانسه و آلمان) که در آن اعلام شده: «آژانس در موقعیتی نیست که تضمین کند برنامه اتمی رژیم ایران صلح‌آمیز است».
بیانیه ۵۶کشور عضو آژانس، شامل ۲۳کشور عضو شورای حکام که از بیانیه آمریکا و سه کشور اروپایی حمایت و آن را مورد تأیید قرار دادند.
هیأت نمایندگی آمریکا در شورای حکام آژانس نیز مستقلاً بیانیه‌یی صادر کرد و طی آن گفت: «رژیم ایران در گفتگوهای غیرمستقیم توافق برجام "خواستار" احیای آن نیست». این بیانیه تصمیم رژیم به تن ندادن نظارت آژانس را «برای تضمین ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌یی ایران» مضر شمرده است.
این هر ۳بیانیه در این نکته که دور اخیر مذاکرات بدون اخذ نتیجه به‌پایان رسیده و مسئول آن نیز رژیم ایران است، اتفاق‌نظر دارند. اگر هر گونه تردیدی هم در این زمینه وجود داشت، اظهارات جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به‌آن پایان داد. وی صراحتاً گفت: «مذاکرات اتمی رژیم ایران در بن‌بست است». و افزود: «انتظار پیشرفتی در روزهای آینده نداریم و من هم دیگر پیشنهادی برای رفع بن‌بست ندارم».

اظهارات ناامیدانهٔ مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در مورد اعلام شکست و بن‌بست مذاکرات، یک شاخص محسوب می‌شود؛ چرا که وی تاکنون پیوسته امیدوارانه دربارهٔ مذاکرات که در دور اخیر، خود بانی آن بود، حرف می‌زد.

نکتهٔ مهم در بیانیهٔ ۵۶کشور که نمایندهٔ آمریکا در شورای حکام نیز بر آن تأکید کرد، این است که گفته شده: «آژانس در موقعیتی نیست که تضمین کند برنامه اتمی رژیم ایران صلح‌آمیز است». معنای این عبارت به‌روشنی آن است که اگر رژیم کماکان با بازرسی‌های آژانس و پاسخ به‌سؤالات آن مبنی بر منشأ ذرات اورانیوم به‌شدت غنی‌شده، خودداری کند، این به‌معنای آن است که در حال بمب‌سازی است یا پروژهٔ ساختن بمب اتمی در دست داشته است. این مشابه جمله‌ای است که پیش از این شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در اولین قطعنامهٔ خود گنجاند و همان مبنای ارجاع پرونده رژیم به‌شورای امنیت شد و اولین قطعنامهٔ شورای امنیت (شمارهٔ ۱۷۳۷) در دیماه ۱۳۸۵ صادر شد و پس از آن قطعنامه‌های شورای امنیت، یکی پس از دیگری صادر شد و ششمین و آخرین قطعنامه در سال۱۳۸۹ به‌ثبت رسید و رژیم را با سلسله تحریم‌های مؤثر به‌مخمصه انداخت.

بی‌دلیل نیست که اکنون شاهد اضطراب و نگرانی کارگزاران رژیم هستیم، اضطرابی که نمایانتر از آن است که با ژستها و نمایشهای قدرت‌نمایانه، از انظار پنهان بماند.

امیر عبداللهیان در همین رابطه ضمن تأکید بر پایبندی «به روند گفتگو و تبادل پیام» خواستار «واقع‌بینی و اراده سیاسی لازم» از سوی آمریکا شد (تلویزیون شبکه خبر رژیم ـ ۲۳شهریور) و کنعانی سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم نیز ضمن بیان این‌که «امید به‌احیای برجام کمرنگ نشده» افزود: «آماده همکاری سازنده با آژانس برای بسته شدن پرونده هستیم».

البته تا آنجا که به‌رژیم برمی‌گردد، روشن است که هم‌چنان می‌خواهد بازی مسخرهٔ موش و گربه را ادامه دهد، زمان بخرد و ولو شده چند سانتیمتر دیگر به‌بمب اتمی که آن را ضامن بقای خود می‌داند نزدیکتر شود؛ اما واقعیت این است که زمان علیه رژیم عمل می‌کند. جدای از بالا رفتن روز به‌روز درجهٔ حرارت در دیگ بخار جامعهٔ ایران و انفجار محتوم آن، در صحنهٔ بین‌المللی، به‌خصوص در آمریکا، فضای سیاسی حاکم علیه امتیاز دادن به‌رژیم و حتی علیه ادامهٔ مذاکرات با رژیم تروریستی آخوندهاست. انتخابات آتی کنگره (در ماه نوامبر) و به‌خصوص نتایج آن، کار را برای رژیم و لابی‌های آن دشوارتر می‌کند. شاهد این مدعا، تحریم‌های دولت آمریکا علیه شخصیتهای حقیقی و حقوقی وابسته به‌رژیم است که تازه نمایندگان سنا و کنگرهٔ آمریکا آنها را کافی نمی‌دانند، بلکه خواستار آن هستند که هر توافق محتملی با رژیم ایران به‌تصویب قانونگذاران این کشور برسد.