متولد خوی و بزرگ‌شده خیابان آپادانای تهران، زیاد طول نکشید که مسیر لقب گرفتن به لقب شدن را طی کرد. جوانی که با طوفان رسید، قیصر سینمای ایران شد و نقش‌آفرینی‌هایش چنان اثرگذار، باورپذیر و جاودانه بودند که در قاب هیچ لقبی جای نگرفت و درخشید، تا نامش فراتر از هر لقبی جاودانه شود. او در ۶۰ سال حضورش در عرصه سینما در ۹۰ فیلم بازی کرد که هرکدام افسانه‌ای تازه بر پرده نقره‌ای شدند. گمشده سینمای ایران در نظر مخاطبان هنر هفتم، بازیگر خوش‌نقشی که پوستر فیلم‌هایش چند دهه زینت‌بخش دیوارها و مهمان خانه‌های ایرانی‌ها بود؛ او که رسید و ماند برای همیشه، حتی در روزهای پس از «خداحافظ تهران»...