بحران ناشی از کمبود گاز، بخش اعظم کشور را به‌تعطیلی و فلج کشانده است. ادارات، مراکز آموزشی و اغلب صنایع در ۲۰استان کشور از جمله تهران رسماً به‌حالت تعطیل درآمده‌اند. استان خراسان رضوی و کلان‌شهر مشهد از روز ۲۰دی تعطیل است و به‌نظر می‌رسد این تعطیلی چند روز دیگر ادامه داشته باشد. برخی استانها اعلام کرده‌اند که تعطیلی امروز (یکشنبه ـ ۲۵دی) نیز ادامه خواهد داشت. تعطیلی شامل ضروری‌ترین نیازهای مردم هم شده است. از جمله بسیاری از نانوایی‌ها تعطیل شده‌اند یا در ساعات محدودی از روز پخت می‌کنند و مردم برای تأمین نان مصرفی خود ناچارند در سرمای زیرصفر ساعتها در صف بایستند. رژیم اعتراف می‌کند که ۵استان کشور با افت فشار گاز مواجه هستند (تلویزیون رژیم ـ ۲۳دی)، اما گزارشها حاکی از آن است که دامنهٔ بحران کمبود گاز تقریباً سراسری است. حتی در مناطقی که فاقد لوله‌کشی گاز هستند، مردم در سرمای شدید هوا ساعتها در نوبت خرید کپسول گاز می‌ایستند. رژیم آخوندی طبق معمول مردم و مصرف زیاد را عامل بحران کنونی قلمداد می‌کند و مقام‌های رژیم در همین رابطه به‌مردم توصیه می‌کنند که لباس گرم بپوشند، وسایل گرمایشی را ۶ساعت در روز خاموش کنند، دمای خانه را از ۱۸درجه سانتیگراد بالاتر نبرند و فقط یک اتاق را در هر خانه گرم نگه دارند. رژیم علاوه بر این توصیه‌ها، کوشیده است این شرایط را به‌عنوان فرصتی برای غارتگری غنیمت بشمرد و در همین رابطه قیمت گاز «مشترکین پرمصرف» را به‌طور پلکانی۳۰ تا ۵۰درصد افزایش داده است. علت دیگری که برای بحران کنونی عنوان می‌شود، شدت برودت غیرقابل پیش‌بینی زمستان امسال و «غافلگیری مسئولان» است. این هم دروغی است که کذب آن در منابع حکومتی نیز هویداست. چرا که نهادها و مقام‌های مختلف از مدتها قبل بحران موجود را پیش‌بینی می‌کردند و نسبت به‌آن هشدار می‌دادند. از جمله کمیسیون انرژی مجلس ارتجاع در اوایل آبان ماه گذشته طی گزارشی اعلام کرد: «با ادامه بی‌توجهی به‌کمبود گاز در کشور، اختلال جدی در سیستم گرمایش مورد استفاده مردم، کاهش ۷۰درصدی تولید برق کشور، توقف فعالیت صنایع اساسی، تعطیلی فعالیت بخشی از خدمات عمومی نظیر نانوایی‌ها و توزیع آب و بروز نارضایتی‌های عمومی در پیش خواهد بود» (سایت حکومتی بهار نیوز ـ۱۰آبان ۱۴۰۱). پیش از این نیز زنگنه وزیر نفت دولت روحانی نسبت به‌وضعیت گاز در کشور هشدار داده و عنوان کرده بود که «اگر سرمایه‌گذاری خارجی جذب نکنیم دچار مشکل جدی می‌شویم». اما سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت گاز، به‌مثابه تعلیق به‌محال کردن حل این بحران است، چرا که هم به‌دلیل ابعاد دهها میلیارد دلاری این سرمایه‌گذاری و هم به‌دلیل وضعیت داخلی و بین‌المللی رژیم که موجب شده، فرار سرمایه از کشور از زمان روی کار آمدن رئیسی، به‌خصوص در ماههای اخیر شتاب فوق‌العاده‌یی پیدا کند، این امر حتی از نظر سردمداران رژیم هم از محالات است. در آبان ماه گذشته که بحث کمبود گاز در مجلس ارتجاع مطرح شد، اوجی وزیر نفت دولت آخوند رئیسی، در جلسه علنی مجلس گفت: «ما در حوزه گاز به‌۸۰ میلیارد دلار برای سرمایه‌گذاری نیاز داریم». پاسدار قالیباف در جواب او گفت: «شما فکر می‌کنید ۸۰میلیارد دلار پول وجود دارد که بدهند تا ناترازی گاز را حل کنید؟!». از همین روست که رئیس دفتر انرژی سازمان برنامه و بودجهٔ دولت رئیسی گفت مردم ایران «تا سال۱۴۲۰ باید بحران گازی را تحمل کنند! البته اگر شرایط به‌همین منوال پیش برود» (روزنامهٔ حکومتی اعتماد ـ ۱۲دی). قیام ۴ماهه نشان می‌دهد که جایی برای «تحمل» وجود ندارد و «اگر شرایط به‌همین منوال پیش برود»، بحران گاز هم بر خشم شعله‌ور مردم افزوده می‌شود و در نتیجه نه از تاک نشان خواهد ماند و نه از تاک‌نشان! در همین رابطه اظهارات محمد صدر از اعضای مجمع تشخیص نظام بیانگر همین واقعیت است. نامبرده می‌گوید: «چشم‌انداز بسیار بدی از نظر اقتصادی و معیشتی در انتظار کشور است... وضعیت بسیار خطرناکی به‌خصوص پس از اعدام‌هایی که صورت گرفته برای موقعیت ایران در سطح بین‌المللی ایجاد شده است... در حال حاضر خطر امنیتی شدن دوباره پرونده ایران بسیار جدی است... در چنین شرایطی نظام دچار انزوای سیاسی، اقتصادی، امنیتی و بین‌المللی می‌شود و این انزوا مقدمه مسائلی خواهد شد که امیدوارم هرگز به‌آن مرحله نرسیم» (سایت حکومتی اعتماد آنلاین ۲۴دی ۱۴۰۱). اما قانونمندیهای متقن سیاسی و اجتماعی و به‌خصوص شرایط به‌شدت متحولی که قیام سراسری مردم ایران، طی ۴ماه گذشته شکل داده، حکم می‌کند که «آن مرحله» ناگزیر و به‌سرعت واقع خواهد شد. یک زمان جهانگیری معاون روحانی شرایط کشور را به‌اتاق پر از گازی تشبیه کرده بود که یک جرقه آن را به‌انفجار خواهد کشاند. به‌نظر می‌رسد اکنون فقدان گاز است که دارد شرایط را به‌انفجار می‌کشاند!