بازتاب ناتوانی و شکست رژیم در برابر بحرانها و معضلات اجتماعی در تظاهراتها و تجمع‌های اعتراضی در نقاط مختلف میهن نمایان است. تظاهرات و اعتراضات سلسله‌وار در شهرهای مختلف که از اواخر خرداد ماه شدت و حدت بیشتری گرفته است. شهرهای امیدیه و شوش از جمله این شهرها هستند.



تظاهرات امیدیه؛ گوشمالی مزدوران انتظامی
روز دوشنبه ۱۶تیر۹۹ مردم امیدیه در اعتراض به سکوت بانک مرکزی نسبت به غارت اموال‌شان توسط مؤسسه توسعه (آرمان) دست به تظاهرات زدند.

رژیم که در وحشت از جرقه و شراره‌های قیام در شرایط انفجاری کنونی به‌شدت از برخورد با مردم هراس، به‌دلیل ایستادگی و روحیهٔ تهاجمی مردم، وادار به مقابله شد و در اثر شلیک مأموران انتظامی یک جوان ۱۷‌ساله به‌شهادت رسید. در خلال این تظاهرات مردم خشمگین در تهاجمی کم‌سابقه به نیروهای سرکوبگر شماری از آنها را گوشمالی داده و ضمن وارد آوردن خساراتی به خودروهای پلیس و اورژانس، موفق شدند جوان دیگری را که دستگیر شده بود، از چنگال مزدوران نجات داده و رها کنند؛ رویدادی که به‌وضوح از میزان خشم و نفرت مردم و روحیهٔ تهاجمی آنها حکایت می‌کند.



سازش ناپذیری تظاهر کنندگان هفت‌تپه
شهر شوش نیز در روز چهارشنبه ۱۸تیر۹۹ شاهد بیست و چهارمین روز اعتصاب و تظاهرات کارگران معترض نیشکر هفت‌تپه بود.

کارگران کارخانه نیشکر هفت‌تپه، به‌رغم این‌که بارها مورد سرکوب و دستگیری مأموران رژیم قرار گرفته‌اند، از خواسته خود دست برنداشته و در آغاز بیست و پنجمین روز اعتصاب خود کماکان به ادامهٔ مبارزه تا آخر تأکید می‌نمایند. این واقعیت و روحیهٔ سازش ناپذیری و طغیان نسبت به نظام و کارفرمای غارتگر در شعارها و سخنرانی‌های شجاعانهٔ آنها مشهود است.

در یکی از کلیپهای متعددی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده کارگری فریاد می‌زند:

«آقا ما الآن ۳ماهه حقوق نگرفتیم. زن و بچه‌مون گرسنه شونه. ما باید به کی بگیم دردمون رو؟ به کی بگیم سه ماه حقوق نگرفتیم؟ قسط هامون عقب مانده. نون برای زن و بچه مون نداریم. چکار کنیم؟ آقای فرماندار میگه تا شش ماه دیگه هیچ خبری نیست».



فرماندار دروغگو، رئیس‌جمهور دروغگو، وزیر کار دروغگو!
کارگر دیگری شجاعانه رو به کارگزاران اصلی نظام می‌گوید:

«شما مثل این‌که انسان نیستید... خودمون گشنه افتادیم گوشه شهرها، می‌ریم فروشگاه، می‌زنه ونزوئلا! خودمون از نداری داریم می‌میرم؛ داریم جون می‌کنیم؛ [آنگاه رژیم] کمکٍ نمی‌دونم فلان مؤسسه‌هایی که اصلاً به ما ربطی نداره می‌کنه. فرماندار دروغگو رئیس جمهور دروغگو، معاون وزیر کار دروغگو، وزیر کار دروغگو»

این‌کارگر دلیر خطاب به رئیسی و روحانی فریاد می‌زند:

«آقای رئیسی، آقای روحانی من کرونا بگیرم به هر جهت خانواده من هم درگیر می‌شه. ... ۵هزار خانواده درگیر کرونا بشه کی باید جواب بده؟ اسد بیگی یا روحانی؟ بابا خودشون اینها آرزوشونه که ما بمیریم. والله قسم، ولی نمی‌دونند چه جوری بکشنمون» و سپس همکارانش را به ادامه مبارزه فرامی‌خواند:

«آقایون هیچ‌کس پشتوانه‌ٔ ما نمی‌شه به‌جز خودمون. اتحاد خودمون. بیایید وایسید. ... بیایید ریشه فساد رو بکنید»



بیایید بایستید؛ بیایید ریشه فساد را بکنید
بنا به دلایل روشن با توجه به ضعف و استیصال خامنه‌ای و خشم و نفرت سراسری مردم از تمامیت نظام و باندهای غارتگر، خروج از محاصرهٔ بحرانهای مرگ‌باری که رژیم آخوندی را احاطه کرده، امری نامحتمل و غیرممکن است. صرف‌نظر از مجموعهٔ تنگناهای سیاسی و اقتصادی و شرایط انفجاری جامعه، برای نظام ولایت در برابر بحرانهای لاعلاج هیچ قدرت مانوری باقی نمانده است و به گواه برخی مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی، طغیان تهدیدستان در چشم‌انداز نزدیک است و در روزهای آینده شرایط بسیار سختی را پیش رو دارند.

آخوند حسین نوش آبادی روز ۱۸تیر در مجلس آخوندی ضمن اعتراف به شرایط انفجاری جامعه گفت:

«مشکل بیکاری و مشکل گرانی کمر مردم را شکسته است و صدای خرد شدن استخوانهای مردم زیر بار فشارهای سنگین اقتصادی و معیشتی شنیده می‌شود، همکاران آزمون سختی در پیش داریم و مردم همواره نظاره‌گر ما هستند»

حتی نمکی وزیر بهداشت روحانی در وحشت از طغیان کارگران و تهیدستان به صراحت گفت:

«این‌که مردم از فقر و تهیدستی رو به سمت طغیان می‌برند، بحث جدی است. رئیس‌جمهور این مملکت باید به معیشت مردم فکر کرد. دولت باید به این موضوع فکر کند. نیروهای امنیتی، نظامی و انتظامی باید به این معیشت و عدم شکل‌گیری طغیان فکر کنند»

اگر دیروز کارگر دلاور هفت‌تپه با صدای بلند فریاد زد بیایید بایستید و ریشهٔ فساد را بکنید» امروز

این سران نظام‌آخوندی هستند که فریاد: «بیایید بایستید. ». . کارگران را زودتر از هر کس می‌شنوند و معنای آن را درک می‌کنند. فریادی که به‌زودی در سراسر ایران‌زمین طنین خواهد انداخت.