B1 – Marco meraklı bir Çocuk Ben her zaman meraklı ve heyecanlı bir çocuktum. Sokaklar, meydanlar arasında nefesim kesilene kadar koşuyordum ve birçok arkadaşımla oynuyordum. Biz çocuklar kanalların kenarlarında duruyorduk ve sıklıkla in caorio, a piron  veya a sciompa, yani Türkçe balıklama, ayak üstü veya su sıçratarak suya atlıyorduk. Ne kadar gülüyorduk! Sempati duyduğum Donata Badoer, büyüyünce benim eşim oldu.
B2 – Çokkültürlü bir eğitim Zamanımda, yani 1200 ve 1300 yılları arasında, Venedikli çocuklar günlük yaşamlarında çokkültürlü bir eğitime maruz kalıyorlardı. Sokakta tüm dünyanın insanlarıyla karşılaşmak çok kolaydı. Doğu ile Batı arasında bir köprü, kozmopolit bir şehir, farklı kültürlerin kavşağında olan Venedik stratejik bir konumda bulunuyordu. İnsanların ve fikirlerin bu buluşmaları çocukluğumu ve geleceğimi etkiledi.        
B3- İskelede bekleme Babam ve amcam yıllarca yoktular. Tüccarlık işi onları Konstantinopolis ve Soldaia gibi uzak diyarlara götürüyordu. Orada ev ve depomuz vardı. Rialto ve Zattere iskelelerinde oturup onları bekliyordum ve doğudan gemilerin çıkmasını beklerken ufku tarıyordum. Yelkenleri görür görmez rüzgar gibi koşuyordum ve tüccarlara, denizcilere ve hacılara soruyordum: "Babamı gördünüz mü?".  
B4 – Deniz sanatı eğitimi Venedik çocukları küçük yaştan itibaren doğal olarak sosyal yaşamın temellerini öğreniyorlardı. Örneğin meslekler ve ticaret kuralları. Aileler onları tüccar, marangoz, camcı, kuyumcu olarak faaliyetlerine dahil etti ve teşvik etti. Venedik için denizciliğin önemli bir rolü vardı. Çocuklar denizcik sanatını öğrendiler ve benzersiz kültürel yeterlilik ve beceriler geliştirdiler.