جنبش اعتراضی به قرارداد ننگین با کشور چین، در سراسر ایران به جریان افتاده است. طی دو روز گذشته در چندین شهر ایران تظاهرات و فریاد مردم معترض برپا بود و هنوز ادامه دارد. شایان توجه و یادآوری است که در این اعتراضات و تجمع‌ها، زنان ایران پیشقدم بوده و سکان اعتراض و فریاد و روشنگری را در دست داشته‌اند.



کمپینهای اینترنتی با تمرکز بر موضوع قرارداد رژیم آخوندی با چین، فضای داخل و خارج ایران را حول افشاگری و روشنگری علیه خیانت آخوندها سوق داده‌اند. هزاران ویدئو و میلیون‌ها نوشتار کوتاه و بلند علیه قرارداد وطن‌فروشانه خامنه‌ای و دولت تابعه‌اش، تولید و انتشار یافته‌اند. فضا فضای هوشیاری نسبت به تمام تحرکات کارگزاران حاکمیت ولایت فقیه شده است. واقعیتی که اکنون در ایران جریان دارد، گویای در محاصره بودن نظام آخوندی از جانب اقشار مردم است.



آنچه که در همین دو روز آشکار شده است، شکل‌گیری یک همبستگی ملی علیه تمامیت نظام آخوندی می‌باشد. در بسیاری افشاگریها و روشنگریها شاهد هستیم که موضوع قرارداد نظام آخوندها با چین به نمایش انتخاباتی خرداد امسال گره زده شده و از هم‌اکنون فراخوانهای میلیونی برای تحریم قاطع این نمایش به جریان افتاده است.



اعتراضات آن‌قدر برجسته شده است که در جلسهٔ سخنگوی دولت حسن روحانی هم، وی مورد مؤاخذه واقع شد تا نسبت به واکنش‌های میلیونی ایرانیان پاسخ دهد. وی هم مدعی شد که «هنوز هیچ قراردادی منعقد نشده و فقط یک سند راهبردی است و طرفین هنوز هیچ تعهدی را نپذیرفته‌اند»! اما قاف سخنگوی دولت روحانی آن‌قدر بزرگ و رجالانه بود که بلافاصله در ادامهٔ همان جمله، اعتراف کرد که: «طرف چینی راضی نیست که متن قرارداد منتشر شود».

ملاحظه می‌شود که رژیم آخوندی زیر فشار هوشیاری، افشاگری و روشنگری ایرانیان، تعادل خود را بر سر این موضوع از دست داده است. این فضا در درون نظام هم پاپیچ حکومتیان شده است. پاپیچی که بی‌شک پای انتخابات پیش رو را هم به این موضوع خواهد کشید و بلاهت خامنه‌ای را در رفتن به جانب چین، گریبانگیر کل نظام خواهد کرد.



به موازات جنبش علیه قرارداد وطن‌فروشانهٔ حاکمیت و دولت آخوندی، شاهد حضور فعال مادران شهیدان قیام‌ها در روزهای آغاز سال نو هستیم. مادران شهیدان با انتشار ویدئوها، اقدام به روشنگری دربارهٔ زندگی و خون فرزندان‌شان می‌کنند و همگی نشانی شخص خامنه‌ای را در ارتکاب جنایات، یادآوری می‌نمایند.



در شرایطی که جمهوری اسلامی آخوندی با دلهره و هراس به روز نمایش انتخابات نزدیک می‌شود، جنبش اعتراضی علیه نظام هر روز بیشتر گسترش می‌یابد. برخلاف تصور رژیم که کرونا را موهبت و فرصتی بادآورده برای به محاق بردن طولانی‌مدت مردم در نظر داشت، اکنون کمتر از سه ماه مانده به نمایش انتخاباتی، جنبش تحریم این نمایش به موازات جنبش اعتراض به خیانت به ایران به جریان افتاده است.



بی‌شک این دو جنبش مکمل هم خواهند بود و هر چه جلوتر برویم، دامنهٔ وسیع‌تری را در سراسر ایران شامل می‌شوند. اکنون واقعیت این شده است که برخلاف تصور خامنه‌ای و دولت تابعه که می‌خواستند چین را پشتوانه‌ٔ سیاسی خود در مقابل طرد رژیم‌شان از جانب مردم ایران بکنند، این میلیون‌ها کنشگر ایرانی هستند که از خامنه‌ای و دولتش پیشی گرفته و کل نظام را به چالش کشیده‌اند.



به دلایل فوق، تحولات چند هفتهٔ آینده می‌توانند تصویر روشن‌تری را از تأثیر وطن‌فروشی آخوندها بر نمایش انتخابات آتی‌شان نشان دهند. اگر پتانسیل انفجاری جامعه ایران را که این روزها نمودهایی از آن را شاهدیم، شاخص رقم زدن تحولات دو ماه آینده قرار دهیم، از هم‌اکنون قابل پیش‌بینی است که گستردگی تحریم نمایش انتخابات می‌تواند تعادلی غیرقابل قیاس با حتی سه ماه گذشته را بین مردم و حاکمیت رقم بزند. تعادلی که یک‌طرف آن جبهه سراسری ایران و طرف دیگرش فقط نظام آخوندی و ریزه‌خواران سیاسی و صنفی‌اش خواهد بود.