پروفسور اریک داوید از برجسته‌ترین حقوقدانان بین‌الملل و مبرزترین کارشناس حقوق‌بشر انساندوستانه، دوست بزرگ مقاومت ایران، روز ۹شهریور در بروکسل درگذشت.
پروفسور اریک داوید وکیل و مدافع سرسخت حقوق مجاهدین و مقاومت ایران طی دو دهه گذشته بود. او در سال۱۳۸۷ با ریسک‌پذیری بسیار به‌دیدار مجاهدین اشرفی در عراق شتافت و همواره از این دیدار به‌عنوان تجربهٔ گرانبهای زندگی خود یاد می‌کرد.
پروفسور اریک داوید نویسنده نظریه‌های متقن، در مورد موقعیت حقوقی مجاهدین در عراق، به‌عنوان افراد حفاظت‌شده و هم‌چنین نفی برچسب تروریستی علیه سازمان مجاهدین بود. او از به‌رسمیت شناختن مقاومت عادلانه مردم ایران علیه فاشیسم دینی حاکم بر ایران مصرانه و با استدلالهای محکم حقوقی دفاع می‌کرد و به‌همین خاطر با دولتها و ارگانهای قدرتمند بین‌المللی که به‌نفع رژیم علیه مجاهدین موضع می‌گرفتند، شجاعانه درمی‌افتاد.
روزنامهٔ لوسوار بلژیک طی گزارشی دربارهٔ درگذشت اریک داوید، می‌نویسد: «اریک داوید شخصیتی استثنایی بود و دوران حرفه‌یی عظیمی را در حقوق بین‌الملل پشت سر گذاشت. زمانی که احساس ضرورت می‌کرد، هرگز از ورود به‌آن امر دریغ نمی‌کرد. جای صدایش خالی خواهد بود».
اریک داوید از مدافعان تزلزل‌ناپذیر حقوق‌بشر در ایران و جنبش دادخواهی قتل‌عام۶۷ بود. او در نظریه‌های حقوقی خود اثبات کرده که قتل‌عام۶۷ مصداق بارز جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی است.
او این نظرات را طی دو دهه گذشته در مجامع بین‌المللی و در کنفرانس‌های بسیار در نقاط مختلف جهان مطرح می‌کرد و در دفاع از حقوق‌بشر در ایران و حقوق مجاهدین و رزمندگان ارتش آزادیبخش ملی ایران سنگ‌تمام می‌گذاشت؛ به‌طوری که هیچ‌کس در هیچ کجا در علم حقوق، یارای انکار و مقابله با نظریات حقوقی که پروفسور داوید در این زمینه ارائه می‌کرد را نداشت.
پروفسور اریک داوید، نویسنده صدها مقاله و کتاب و جزوات حقوقی و تحقیقی بود که در دانشگاههای اروپایی به‌عنوان کتب درسی تدریس می‌شود. او نه تنها یک حقوقدان بزرگ جهانی، بلکه یک انسان وارسته و والا با ارزشهای انسانی بسیار برجسته بود. او دو دهه کار و پیکار حقوقی فوق‌العاده دقیق و پرخطر خود در کنار مقاومت ایران را تماماً داوطلبانه و رایگان انجام داد.
پروفسور داوید در زندگی شخصی‌اش نیز با علو طبعی مثال زدنی، با حقوق‌دانشگاهی‌اش، به‌یک زندگی ساده قناعت کرده بود و ترددات معمول خود در شهر را تا ۸۰سالگی با دوچرخه و موتور سیکلت انجام می‌داد.
درود بر این استاد ممتاز حقوق که با چنین ویژگیهای ممتاز انسانی و با وسعت نظر علمی و احاطهٔ کم‌نظیرش به‌حقوق بین‌الملل، شیفتهٔ مجاهدان اشرفی و فداکاری آنها برای آزادی و پایداری آنها در برابر فاشیسم دینی شده بود.
پروفسور اریک داوید بارها در سخنرانی‌های خود به‌دلایل این دلبستگی عمیق اشاره کرده و از جمله بعد از هفتمین حکم در هفتمین دادگاه در بهمن۱۳۸۷ که به بطلان نام‌گذاری تروریستی در اتحادیه اروپا منجر شد، گفته بود: «این انقلاب حقوقی که خلقهای جهان در آینده از آن بسیار بهره می‌برند، مدیون مریم رجوی است که با کارزارش حربهٔ حقوق را که در تاریک‌خانه تروریسم زنگ‌زده بود، صیقل داد، احیا کرد و به میدان آورد».
پروفسور داوید در سال۱۴۰۱ مجدداً به‌دیدار مجاهدین به‌اشرف۳ رفت و از موزهٔ مقاومت ایران بازدید کرد. وی طی سخنرانی خود در کهکشان آن سال، به «تأثیر ویژه‌یی» که از این موزه پذیرفته بود اشاره نمود و گفت: «اگر از من در رابطه با شیوه‌های حفظ خاطرات گذشته برای جوانان سؤال شود، حتماً به‌آنها خواهم گفت تلاش کنید بودجه‌یی فراهم کنید و بیایید از موزه اشرف بازدید کنید».
پروفسور اریک داوید در دادگاه دژخیم حمید نوری نیز به‌عنوان شاهد و نظریه‌پرداز حقوقی حضور یافت و با استدلال محکم حقوقی، قتل‌عام۶۷ را مصداق جنایت علیه بشریت دانست و نظام ولایت فقیه را به‌عنوان جنایتکاران علیه بشریت معرفی کرد.
از این رو رژیم ضدبشری از پروفسور داوید کینه‌یی عمیق داشت و با وزارت‌خارجه و اطلاعاتش، او را که یکی از برجسته‌ترین حقوقدانان معاصر بود در لیست تروریستی و تحریم‌های خود قرار داد. پس از این لیست‌گذاری، اریک داوید به‌روزنامهٔ لالیبر بلژیک (۱۴دسامبر۲۰۲۲) گفت: «به‌شدت (به‌خاطر این لیست‌گذاری) به‌خودم می‌بالم».
خانم مریم رجوی طی پیامی به‌مناسبت درگذشت پروفسور اریک داوید، او را از افتخارات ملی و ماندگار بلژیک و جامعه دانشگاهی آن دانست و فقدان او را ضایعه‌یی بزرگ برای همه حقوقدانان و وکلای آزاده و شرافتمند جهان توصیف کرد.
بی‌تردید نام پروفسور اریک داوید در کنار نامها و چهره‌های درخشانی مانند لرد اسلین و لرد کوربت، در تاریخچهٔ مقاومت ایران، با خطی زرین ماندگار خواهد بود.