در چند هفته گذشته شاهد تظاهرات ده‌ها هزار نفر از ایرانیان خارج از کشور در سراسر جهان در حمایت از خیزش مردمی در ایران بوده‌ایم. یکی از خواست‌هایی که از این تجمعات به گوش می‌خورد کاهش روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی و اخراج سفرای جمهوری اسلامی از سفارتخانه‌های مختلف و سازمان‌های بین‌المللی است.

جمهوری اسلامی روابط گسترده‌ای با کشورهای غربی و سفارتخانه‌های بسیاری در کشورهای اروپایی دارد. گرچه پس از قطع روابط با کانادا، پای سفارتخانه‌های این حکومت از آمریکای شمالی قطع شده، شاهد حضور دیپلمات‌های جمهوری اسلامی در قالب دفتر حفاظت منافع ایران که بخشی از سفارت پاکستان در واشنگتن است هستیم. دیپلمات‌های جمهوری اسلامی در ضمن در دفتر نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل در نیویورک حضور دارند. این دیپلمات‌ها در عین حال در حضوری قاطع در سایر سازمان‌های بین‌المللی و از جمله مقرهای سازمان ملل در وین،‌ ژنو و نایروبی دارند.

اخراج دیپلمات بخشی از کاهش یا قطع روابط است و در هفته‌های اخیر شاهد نمونه‌ای از آن در اوکراین بودیم: با کاهش روابط بین کی‌یف و تهران برخی دیپلمات‌های جمهوری اسلامی مجبور به ترک این کشور شدند. در مورد روسیه نیز دیده‌ایم که حتی پیش از جنگ کنونی دیپلمات‌های این کشور گاه به دلیل دست داشتن در فعالیت‌های غیرقانونی اطلاعاتی و گاه به دلایل دیگر اخراج شده‌اند. مثلا چندی پیش شاهد کاهش دیپلمات‌های روسیه مستقر در مقر ناتو در بروکسل بلژیک بودیم. در پی جنگ اخیر اما به سرعت شاهد اخراج ده‌ها دیپلمات روس از آمریکا، مونته‌نگرو، اسلواکی، لتونی، لیتوانی، استونی، بلغارستان، لهستان، بلژیک، هلند، جمهوری چک، ایرلند، آلمان، فرانسه، دانمارک، ایتالیا، اسلوونی، پرتغال، اسپانیا، سوئد و مقر اتحادیه اروپا در بروکسل بودیم.