Ahmet Ergenç #NeMutluEşitimDiyene konferans serisi kapsamındaki konuşmasına ve bu konuşmaya temel teşkil eden makalesine ilişkin şöyle bir özet sunuyor: "Milliyetçilik tartışmalarına, milliyetçiliğe karşı çağdaş sanatın geliştirdiği estetik ve politik hamleler üzerinden katılmayı seçmemin iki nedeni var: birincisi, milliyetçilik kendini sık sık imgeler üzerinden üretiyor ve çağdaş sanat milliyetçiliğe karşı bu imgeleri ve taşıyıcısı oldukları mitleri bozarak bir karşı görsel rejim oluşturabiliyor. Buna Gramsci’nin ifadesiyle ‘karşı-hegemonya’ da denebilir: özetle, hegemonik imgeleri bozmak. İkincisi, milliyetçilik kadim sembol ve anlatıları sürekli yedekte tutmasına karşın, kendini gündelik hayatta ve günlük medyada (ve artık sosyal medyada) çok hızlı biçimde ve çeşitli şekillerde yeniden üretiyor ve çağdaş sanat bu ‘milliyetçiliğin yeniden üretilme hamlelerine’ çok hızlı bir şekilde karşılık verip, milliyetçi hamlelerin şiddetini açığa çıkarmak konusunda edebiyat ya da sinemadan daha etkili olabiliyor. Bu noktada ‘çağdaş’ sanatın ‘güncel’liği ya da hızlı hareket kabiliyeti öne çıkıyor. Burada 90’lardan itibaren Türkiye’de milliyetçi ideolojiye ve milliyetçiliğin ‘sağ kolu’ denebilecek militarizme karşı geliştirilen sanatsal strateji ve hamleleri özetlemeye ve ortaya çıkan anti-milliyetçi manzaranın ya da görsel – dilsel rejimin etkisini araştırmayı deneyeceğim."