احمدشاه مسعود در آوریل ۲۰۰۱، در نشستی در پارلمان اروپا، گفت هدف طالبان و سازمان‌‌های تروریستی متحد با این گروه به سلطه بر افغانستان محدود نمی‌شود. او هشدار داد که هدف طالبان نخست افغانستان و سپس، سایر کشورهای جهان است. مسعود این سخنان را در حالی بیان کرد که از سنگر مبارزه با طالبان در شمال افغانستان به فرانسه سفر کرده بود. مسعود زنده نماند تا ببیند سخنانش چند ماه بعد به حقیقت پیوست، اما جهان به نظاره نشست که چگونه اسامه بن لادن و ایمن الظواهری زیر پرچم امارت طالبان و از خاک افغانستان، حمله مرگبار ۱۱ سپتامبر را طرح‌ریزی و اجرا کردند.
مسعود دو روز قبل از حمله ۱۱ سپتامبر، در انفجار مینی جان باخت که در دوربین دو مرد مراکشی به‌ظاهر خبرنگار جاسازی شده بود. احمد شاه مسعود در ۴۸ سالگی و در اوج مبارزه علیه افراط‌گرایی و تروریسم کشته شد، اما پیش از مرگ گفته بود: «من باشم یا نباشم، مقاومت ادامه دارد.»
اکنون ۲۱ سال پس از مرگ احمدشاه مسعود، میراث‌های مهمی از او بر جای مانده‌اند. احمد مسعود، رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان، اندیشه ضد طالبانی و سنگرهای تسخیرناپذیری در دل کوهستان‎های پنجشیر داشت.
یاران و همرزمان احمدشاه مسعود که در پیروزی‌های او در جنگ علیه دولت‌های دموکراتیک سوسیالیستی تحت حمایت شوروی و سپس، در جنگ علیه طالبان نقش داشتند، در ۲۰ سال گذشته، در دولت‌های افغانستان در مسندهای مهمی کار کردند. شماری از این چهره‌ها در مسندهای کلیدی چون وزارت‌های دفاع، کشور، امنیت ملی، معاونت ریاست جمهوری و دیگر مسندهای مهم دولتی کار کردند و شماری هم به‌دست طالبان و دیگر سازمان‌های تروریستی کشته شدند.