In dit keukentafelgesprek met Frits Koster worden de verschillende aspecten van compassie besproken. Compassie is niet alleen mild en toegeeflijk. "Als ouders geen grenzen stellen aan hun kinderen en altijd toegeven, worden het koekiemonsters," zegt Frits Koster. Het stellen van wijze grenzen kan ook vriendelijk zijn, zowel voor onszelf als voor anderen. Het vergt moed om voor onszelf op te komen en bijvoorbeeld aan onze werkgever aan te geven dat onze grens is bereikt. Dit wordt ook wel heldhaftige compassie of 'yangcompassie' genoemd - krachtig en moedig. "In die mooie glossy magazines zie je het vaak: gefotoshopte dames met een hemelse glimlach en perfecte lijnen die zeggen: ja, ik beoefen zelfcompassie, heerlijk! Maar in de praktijk ziet het er soms anders uit. Het vereist moed en bereidheid. Compassie heeft ook te maken met vriendelijkheid ten opzichte van de moeilijke of pijnlijke aspecten van ons leven."

De training van compassie gaat hand in hand met de beoefening van mindfulness. "In het boeddhisme bestaat er een mooie metafoor. Net zoals een vogel twee vleugels nodig heeft om te kunnen vliegen, heeft een mens twee vleugels nodig om innerlijke en uiterlijke ruimte te realiseren: de vleugel van wijsheid en de vleugel van compassie."

Compassie blijkt ook zeer ondersteunend te zijn bij het omgaan met onze eigen tekortkomingen. Beide meditatieleraren aan deze keukentafel stotteren soms en kunnen er zelf hartelijk om lachen.