Wychowując dzieci, stoimy przed dużym wyzwaniem. Szukamy odpowiedzi na pytanie, jak wesprzeć dzieci, ich wytrwałość w dążeniu do celu i motywację wewnętrzną. Chcemy je ustrzec przed potknięciami, porażkami. Ale to niemożliwe.
W drodze do osiągnięcia celu pewne jest, że ileś prób będzie nieudanych, ileś razy się potkniemy. Ocena każdej z tych prób odziera nas z siły do dalszego stawiania czoła wyzwaniu. Nas - dorosłych, a co dopiero dzieci. A chcąc - nie chcąc - od początku wzrastamy w kulturze porażki, bo od początku drogi edukacyjnej podkreśla się nasze niepowodzenia, popełnione błędy. A przecież to powinny być oczywiste, że skoro idziemy się czegoś nauczyć, to jeszcze tego nie umiemy. Różnimy się wrażliwością na podkreślanie naszych błędów. Trudno nawet określić, jak wiele ludzkiego potencjału zostało zmarnowanego, zdeptanego przez ocenianie w sztucznie stworzonych składach, porównując do innych. A przecież w każdym człowieku drzemie potencjał. Dzieci są przepełnione talentami, chęcią i potrzebą ich rozwijania.
Warto o tym pamiętać, żeby nie deptać po rosnących dopiero skrzydełkach...