Będę kontynuował historię króla Saula. W poprzednim odcinku zakończyliśmy na ostatnim spotkaniu króla Saula i proroka Samuela.

Na tamtym ostatnim spotkaniu Saul ujawnił co jest dla niego najważniejsze. Prorok zapowiedział, że Bóg odbierze mu królestwo. Czy Saul przepraszał i zapowiadał poprawę? Nie. W 1 Samuela 15:30 czytamy jego słowa: “Zgrzeszyłem! Lecz teraz uczcij mnie przed starszymi mego ludu i przez Izraelem i zawróć ze mną, abym oddał pokłon Panu, Bogu twojemu”. Saul krótko potwierdził, że zgrzeszył i potem nakazał, aby Samuel uczcił go przed starszymi i całym ludem. Samuel to zrobił. Biblia nie wyjaśnia czy zrobił tak ze strachu, ale późniejsze wypowiedzi Samuela świadczą o tym, że ten prorok bał się króla Saula. Co ciekawe w kolejnych wiekach pojawiali się inni królowie, którzy od innych proroków i kapłanów żądali aby uczcili ich przed ludem. Wygląda to tak, jakby Saul składał tą ofiarę wyłącznie dlatego, że lud tego oczekiwał. Świadczą też o tym końcowe słowa, które przeczytaliśmy. Król Saul powiedział: “zawróć ze mną, abym oddał pokłon Panu, Bogu twojemu”. Zauważmy, że mówi o tym Bogu jako o Bogu Samuela, a nie swoim.

Skąd wiemy, że Samuel bał się Saula? W kolejnym 16 rozdziale Bóg wysyła go aby namaścił na króla Dawida. Co odpowiedział prorok? W 1 Samuela 16:2 czytamy: “Samuel zaś rzekł: Jakże mogę pójść? Gdy usłyszy o tym Saul, zabije mnie!” Ostatecznie Samuel namaszcza Dawida na króla w tajemnicy. Przy okazji warto wspomnieć, że namaszczenie lub inaczej pomazanie olejkami świętymi czyniło kogoś pomazańcem czyli kimś wyznaczonym na króla. Tak więc w momencie tego pomazania Dawid stał się Bożym pomazańcem. To słowo “pomazaniec” po hebrajsku brzmi “mesjasz” a po grecku “chrystus”. Tak więc Dawid stał się pomazańcem tak jak wiele wieków później jego potomek Jezus.

Dawid był więc pomazańcem, ale nie oznaczało to wcale, że od razu zostanie królem. To namaszczenie utrzymywano w tajemnicy przed Saulem, który by pewnie kazał zabić Dawida gdyby się o tym dowiedział. W każdym bądź razie Saul wpadł w swego rodzaju depresję. Jego słudzy poradzili mu, aby posłał po utalentowanego młodego muzyka, którym był właśnie Dawid. Gdy więc Saul miał zły humor Dawid mu grał i król czuł się lepiej. Saul znał więc dobrze Dawida, ale poznał go od innej strony gdy doszło do wojny z Filistynami.

Sytuacja jak zwykle była patowa, bo każda ze stron była na wzgórzu. Na ziemię pomiędzy wychodził codziennie Goliat i zapraszał chętnych na pojedynek. Patrząc na wcześniejsze poczynania Jonatana, syna króla Saula wydaje mi się, że chciał on zmierzyć się z Goliatem. Dlaczego tego nie zrobił? Przypuszczam, że zabronił mu ojciec. Wtedy na pole bitwy przybył Dawid z prowiantem dla swoich starszych braci.

Gdy Dawid usłyszał Goliata zapowiedział, że będzie z nim walczyć. Wtedy doszło do dość śmiesznej sceny. Król Saul dał mu swoją zbroję. W 1 Samuela 17:38 czytamy o tym, że Saul ubrał Dawida w swoją zbroję, ale Dawid nie mógł w tym chodzić. Co w tym śmiesznego? Przypomnijmy sobie, że Saul był najwyższym Izraelitą, a Dawid podobno był jednym z tych niższych. Jakże śmiesznie musiał wyglądać Dawid w zbroi króla Saula. Później oczywiście Dawid w swoim zwykłym stroju zabił Goliata przy pomocy procy. Saula spojrzał na Dawida z zupełnie innej strony. W kolejnym rozdziale czytamy też, że pokochał go Jonatan, syn króla Saula.

Niektórzy twierdzą, że Jonatana i Dawida połączyła miłość homoseksualna. Warto jednak pamiętać, że takimi słowami jak miłość czy pokochać określano wtedy przyjaźń. Poza tym homoseksualizm był sprzeczny z prawem Mojżeszowym.

Wracając do Saula. Uczynił on Dawida wodzem swojego wojska. Gdy jednak pewnego razu usłyszał, że kobiety wychwalają w pieśniach bardziej Dawida niż jego wpadł w gniew. Dawid pomimo tego, że był teraz wodzem tak jak wcześniej grał Saulowi gdy ten miał zły humor. Pewnego razu gdy tak grał Saul rzucił w niego włócznią. Dawid uchylił się. Saul postanowił więc go zabić rękami Filistynów. Zapowiedział, że da Dawidowi swoją córkę gdy przyniesie mu sto napletków filistyńskich. Dawid przyniósł ich dwieście i Saul chcąc, nie chcąc dał mu swoją córkę. Później jednak ponownie chciał go zabić rzucając włócznią.

Tym razem Dawid uciekł nie tylko do swojego domu, ale także ze stolicy. Dawid ukrył się u proroka Samuela. Saul posyłał tam wojska, ale wszyscy żołnierze, których tam posyłał wpadali w trans. W końcu sam Saul sam tam poszedł i też wpadł w taki trans. Rozebrał się do naga i zachowywał jak prorok. Warto tutaj przypomnieć, że Saul zachowywał się jak prorok także wtedy gdy został namaszczony na króla. Wtedy jednak się nie rozebrał. W tym wersecie powiedziano, nie że był prorokiem, ale że zachowywał się jak prorok. Nie wypowiadał więc proroctw, ale był jakby w zachwyceniu czy podekscytowaniu.

Król Saul wrócił do domu i chyba spodziewał się, że Dawid wróci do pałacu. Jonatan wykorzystał tą sytuację, aby wybadać plany ojca. Saul ukrywał swoje zamiary, ale gdy Jonatan ujawnił, że pozwolił Dawidowi odejść do swojej rodziny, król Saul próbował zabić swojego syna. W 1 Samuela 20:33 czytamy, że Saul rzucił w złości włócznią w swojego syna Jonatana. Dawid skrył się, a wraz z nim cała jego rodzina. Czy król Saul mógł wymordować rodzinę Dawida? Tego się chyba oni obawiali, bo cała rodzina przyszła do jaskini, gdzie się ukrywał Dawid.

W międzyczasie Saul dowiedział się, że zaraz po ucieczce z pałacu Dawid udał się do kapłanów w Nob. Ci kapłani pomogli Dawidowi dając mu miecz Goliata oraz chleby z przybytku. Król Saul kazał jednak zamordować wszystkich kapłanów i ich rodziny. Jego ludzie nie chcieli tego zrobić. Zrobił to Doeg Edomita. Wymordował kapłanów, ich rodziny oraz wszystkie zwierzęta w mieście Nob. Dawało to wyraźny sygnał, że nawet nieświadoma pomoc Dawidowi prowadzi do śmierci nie tylko tego kto to zrobił, ale nawet jego rodziny.

Saul ścigał Dawida. W pewnym momencie miał go już prawie w ręku, ale wtedy zaatakowali Filistyni. Później dwukrotnie Saul był w rękach Dawida, który mógł go zabić, ale oszczędził króla. Saul początkowo przestawał go ścigać, ale potem ponownie gonił Dawida. Jego żonę oddał innemu Izraelicie. Zdesperowany Dawid dołączył wtedy do wrogów Saula czyli Filistynów.

Król Saul był jedną z tych osób, które przestrzegają praw Bożych, ale tylko tych, które im odpowiadają. Np. Biblia mówi, że zgodnie z prawem mojżeszowym wygonił wszystkich, którzy wywoływali duchy. Później jednak chciał się dowiedzieć jaka będzie przyszłość. Kazał więc odszukać medium spirytystyczne. Ta kobieta na żądanie króla starała się wywołać ducha zmarłego proroka Samuela. Przepowiedziała królowi śmierć nie tylko jego, ale także wszystkich jego synów. Spełniło się to tylko częściowo.

Król Saul zginął podczas tej bitwy wraz ze swoimi synami, w tym także Jonatanem. Biblia niewiele o tym mówi, bo koncentruje się na Dawidzie. Wiemy jednak, że Saul był ranny i popełnił samobójstwo, aby Filistyni go nie dręczyli. Oni jednak wzięli jego ciało i powiesili na swoich murach. Przeżył jednak najmłodszy syn króla Saula - Isz-Boszet, a Abner dowódca wojska uczynił go królem, po jego ojcu. Wg przepowiedni tego medium mieli zginąć wszyscy synowie Saula.

Tutaj ponownie wracamy do miasta Jabesz-Gilead. Filistyni powiesili zwłoki króla Saula na murach swojego miasta. Co zrobili mieszkańcy Jabesz-Gilead? Jak mówiłem w poprzednim odcinku z tego miasta pochodziła pewne prabaka króla Saula. Było to też pierwsze miasto jakie obronił jako król. Teraz właśnie ci ludzie zatroszczyli się o ciało zmarłego króla. Jest to ciekawy fragment Biblii. Król Saul jest przedstawiony raczej krytycznie, ale okazuje się, że byli ludzie tak mu wdzięczni, że narażali swoje życie, aby zapewnić mu godziwy pogrzeb. Saul na pewno był odważny, ale później chyba ambicja zmieniła go na gorsze.

Podsumowując: Saul był pierwszym królem Izraela. Pochodził z plemienia Beniamina. Co ciekawe apostoł Paweł także pochodził z plemienia Beniamina i też miał na imię Saul. Dopiero później gdy został chrześcijaninem stał się bardziej znany pod imieniem Paweł. Wracając do króla Saula - miał typową chorobę wielu królów. Wszędzie widział spisek przeciwko swojemu panowaniu. Nagrałem wcześniej odcinek o Herodzie Wielkim, który zabił z tego powodu swoich własnych synów. Saul wprawdzie nie zabił ani swojego syna Jonatana, ani zięcia Dawida, ale próbował. Saul dwukrotnie chciał zabić Dawida, a w napadzie gniewu raz także swojego syna Jonatana. Przypomina to nie tylko Heroda, ale także Iwana Groźnego, który w gniewie zabił swojego syna. Warto jednak zapamiętać, że choćby dla mieszkańców Jabesz-Gilead Saul pozostał do końca życia wybawcą.

A on odrzekł: Zgrzeszyłem! Lecz teraz uczcij mnie przed starszymi mego ludu i przez Izraelem i zawróć ze mną, abym oddał pokłon Panu, Bogu twojemu (1 Samuela 15:30)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/15/30

Samuel zaś rzekł: Jakże mogę pójść? Gdy usłyszy o tym Saul, zabije mnie! A Pan odrzekł: Weź z sobą jałówkę i mów, że przybyłeś złożyć ofiarę Panu (1 Samuela 16:2)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/16/2

Przyodział tedy Saul Dawida w swój rynsztunek, włożył mu na głowę hełm spiżowy i ubrał go w pancerz łuskowy (1 Samuela 17:38)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/17/38

Tam także i on zrzucił z siebie swoje szaty i był w zachwyceniu przed Samuelem, a padłszy na ziemię leżał nagi przez cały ten dzień i przez całą noc; dlatego mówi się: Czy i Saul między prorokami? (1 Samuela 19:24)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/19/24

Wtedy Saul rzucił w niego włócznię, aby go przebić; poznał tedy Jonatan, że postanowieniem jego ojca było zabić Dawida (1 Samuela 20:33)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/20/33

Saul zaś wydał swoją córkę Michal, żonę Dawida za Paltiego, syna Laisza z Gallim (1 Samuela 25:44)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/25/44