آخوند روحانی در آخرین جلسهٔ هیأت دولت رژیم در سال جاری، دربارهٔ انزوای بی‌مانند جهانی رژیم و گره کور برجام گفت: «هر جناح، هر فرد، هر گروه اگر یک ساعت پایان تحریم را عقب بیندازد، که امروز تنها علتش انتخابات ۱۴۰۰ است، این خیانت است» (۲۷ اسفند).

روز گذشته نیز لودریان وزیر خارجهٔ فرانسه از «عقب افتادن احیای برجام» به‌خاطر «مسائل داخلی رژیم ایران در آستانهٔ انتخابات ریاست جمهوری» رژیم خبر داد (۲۶ اسفند).

بنابراین روشن است به‌رغم «درخواست‌های خفت‌بار اصلاح‌طلبان» و ظریف و روحانی «از دولت بایدن» برای بازگشت به‌برجام و رفع تحریم‌ها که «دیگر کار از امید و آرزو گذشته و به‌مرحله التماس رسیده» (روزنامهٔ حکومتی وطن امروز-۲۷ اسفند)، تا پایان نمایش انتخابات رژیم و جابه‌جایی دولت در مردادماه، خبری از احیای برجام و رفع تحریم‌ها نیست؛ در حالی که پیش از این ذوق‌زدگان ولایت از قول «یک دیپلمات فرانسوی» خبر دادند «احتمال نشست نظام و طرف‌های برجامی قبل از عید نوروز» وجود دارد (خبرگزاری مهر-۱۵ اسفند).



علت چیست؟
عقب افتادن مذاکرات برای بازگشت آمریکا به‌برجام دو علت دارد:

یکم: نزدیک شدن به‌نمایش انتخابات رژیم و این‌که هر باند می‌خواهد معاملهٔ احتمالی با «شیطان بزرگ» و «استکبار» را به‌اسم خود مهر کند؛ از این رو «دربارهٔ اولویت رفع تحریم‌ها یا حفظ برجام» در نظام «شکاف و دوگانگی وجود دارد» (روزنامهٔ حکومتی دنیای اقتصاد-۲۷ اسفند). برای همین هم روحانی با اشاره به‌باند خامنه‌ای می‌گوید «یک اقلیتی دنبال سنگ‌اندازی در برابر رفع تحریم‌ها هستند» (۲۷ اسفند).



دوم: ماهیت رژیم آخوندی که ظرفیت مذاکره ندارد و آن‌قدر در تعادل‌قوا ضعیف شده که دیگر توان زهرخوری هم ندارد. همان که خامنه‌ای پیش از این گفته: «مذاکره با آمریکا سم مضاعف است» (۲۴ اردیبهشت۹۸).

مواضع وزیر خارجهٔ فرانسه و آخوند روحانی، اثبات علت اول است. چرا که جنگ شدید گرگ‌های نظام اکنون آن‌چنان بالا گرفته که هیچ‌کدام نمی‌خواهد امتیاز معامله با طرف مقابل را از دست بدهد و از این رو «در زمان جنگ با دشمن» علیه هم «سیاه نمایی» می‌کنند؛ همان که روحانی از آن، با عنوان «خیانت و ننگ ابدی» برای «آن جناح» یاد کرد (۲۷ اسفند).



اما موضوع فراتر از جنگ گرگ‌ها، به‌ضعف رژیم در تعادل‌قوای بین‌المللی برمی‌گردد که دیگر حتی جایی برای مانور و زهرخوری، مانند سال۲۰۱۵ هم باقی نمی‌گذارد. چرا که «دیدن کشتی در آب طبیعی است، اما اگر آب در کشتی دیده شود خطرناک و مصیب‌ساز خواهد بود» و نظام «این روزها در شرایط دیدن آب در کشتی» است (روزنامهٔ حکومتی آرمان-۲۷ اسفند).



گذشت زمان، تشدید فشارها و تضادها
عقب افتادن احتمال بازگشت آمریکا به‌برجام و رفع هر گونه تحریم، دست‌کم تا نیمهٔ تابستان ۱۴۰۰، نه در بستر کاهش تضاد، بلکه در بستر تشدید شتابان تضادها میان رژیم با آمریکا و جامعه جهانی صورت می‌گیرد.

رافائل گروسی در پارلمان اروپا گفت: «رد‌هایی از اورانیوم پردازش شده در زمینه‌هایی که رژیم ایران نباید فعالیت کند پیدا شده که معنایش این است که سایت‌های اعلام نشده‌ای وجود دارند که این اورانیوم پردازش شده را تولید کرده‌اند. من هیأت حکام را نسبت به‌نتیجه مطلع می‌کنم» (۲۶ اسفند) یک روز بعد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کرد: «رژیم ایران در نقض بیشتر توافق اتمی، غنی‌سازی اورانیوم را در سایت زیرزمینی نطنز با نوع پیشرفته سانتریفوژ آی. آر-۴ شروع کرده است».



بالاترین مقامات آمریکا نیز مواضع سختی علیه رژیم می‌گیرند تا جایی که «بلینکن به‌مجلس نمایندگان گفت انتظار سیاست قاطع و محکمی در قبال رژیم ایران داشته باشند» (رول کال نشریه خاص اخبار کنگره-۲۱ اسفند)؛ و اروپا هم بر مواضعش علیه رژیم سخت‌تر کرده تا جایی که «دومینیک راب وزیر خارجه انگلستان» هم «رژیم ایران را تهدیدی شوم و ترکیبی از انواع خطرات دیگر عنوان کرد» (روزنامهٔ دیلی اکسپرس-۲۶ اسفند)؛ بنابراین «از منظر سیاسی بسیار ساده‌انگاری است که همزمانی این مواضع در بالاترین سطوح سیاسی آمریکا، اروپا و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را تصادفی انگاریم»، چرا که یک قلم «این‌ها پیش‌درآمد آغاز توطئهٔ دوباره در باز کردن پرونده پی.ام.دی (ابعاد احتمالی نظامی برنامهٔ هسته‌یی نظام) است» (روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری-۲۷ اسفند).



تشدید تضاد و فشار علیه رژیم تا حدی است که هنوز «دو ماه از عمر دولت دموکرات در آمریکا نگذشته، ۸ طرح ضد نظام در کنگره ارائه شده که دموکراتها نیز همپا با جمهوریخواهان، از این طرح‌ها حمایت کرده‌اند» (جوان، ارگان سپاه-۲۷ اسفند) و «دولت بایدن نه‌تنها از» این طرح‌ها «ناراضی نیست، بلکه در حال ارزیابی این رویکرد است که آیا می‌توان سیاست فشار حداکثری ترامپ را ادامه داد؟» (همان منبع)؛ و «آمریکایی‌ها اگر می‌خواستند به‌برجام بازگردند، تاکنون آمده بودند، پس باید گفت که چنین قصدی ندارند» (دنیای اقتصاد-۲۷ اسفند).

بنابراین حتی در پایان نمایش انتخابات نظام، شرایط نه‌تنها برای احیای برجام و رفع تحریم‌ها آماده نمی‌شود، بلکه باید منتظر وضعیتی بسا حادتر و پر تنش‌تر میان رژیم و جامعه جهانی باشیم.



سرریز کردن تضادها درون نظام
عقب افتادن هر گونه مذاکره و امکان رفع تحریم، برای رژیمی که از نظر اقتصادی در نقطهٔ خفگی قرار دارد و کفگیر آن به‌ته دیگ ولایت خورده است، یک ضربه کاریست. ضربه‌ای که چون رژیم درمانده توان هضم و دفع آن را ندارد، به‌درونش سرریز شده و به‌صورت جنگ شدید باندی بارز می‌شود. همان که رئیس‌جمهور ارتجاع در آخرین جلسهٔ هیأت دولتش در سال جاری به‌آن اعتراف کرده و به‌باند رقیب تاخت که «در زمان جنگ همه باید کنار هم باشیم، نه این‌که یک ضعف پیدا کنیم، آن را بزرگ کنیم، سیاه‌نمایی کنیم؛ سیاه‌نمایی از کارهای زشت در زمان جنگ با دشمن است» (۲۷ اسفند)؛ و باند رقیب هم متقابلاً به‌روحانی می‌تازد که: «یقینا نتیجه این فضاسازی‌ها محکم کردن گام دشمن برای ادامه فشارهایش به‌نظام است» (وطن امروز-۲۷ اسفند).



نتیجهٔ این تشتت و بحران درونی، آن هم زمانی که فشارهای بین‌المللی هر چه شدیدتر می‌شود و کورسوی رفع تحریم هم ناپدید می‌گردد، هشدارها نسبت به‌سرنوشت نظام است که اگر این وضعیت ادامه یابد «همان‌طور که شوروی با وجود داشتن تسلیحات نظامی و موشکی بسیار قوی از هم پاشید، ما هم... دوام نمی‌آوریم» (پزشکیان-عضو کنونی و نایب‌رئیس پیشین مجلس ارتجاع-۲۷ اسفند).